Edith Hahn-Beer Knihy

V nemocnici ma sestričky zaviedli do veľkej miestnosti plnej rodičiek. Lekár nariadil sestričke: „Ešte chvíľu počkajte. Potom jej dáme sedatívum.“ Sústredila som sa na zvládanie bolesti, no spomenula som si na pacientov po operáciách a ženy pod sedatívami pri pôrode, ktoré rozprávali o veciach, ktoré by ich mohli usvedčiť. Uvedomila som si, že nemôžem užiť nič proti bolesti, lebo by som sa mohla dostať do delíria. „Všetci, ktorých miluješ, zomrú pre tvoju slabosť,“ pomyslela som si. Keď sestrička vstúpila s ihlou, zachrapčala som: „Nie. Som mladá a silná, nepotrebujem nič proti bolesti.“ Vtedy som si prvýkrát želala zomrieť. Inteligentná mladá Viedenčanka Edith Hahnová snívala o tom, že sa stane sudkyňou a prinesie spravodlivosť. Po anšluse Rakúska a nástupe nacistov sa jej rodina ocitla v gete a ona musela otročiť v pracovných táboroch. Po návrate domov si trúfalo odpárala žltú hviezdu, získala falošné doklady a začala sa skrývať v nacistickej ríši. Jedného dňa stretla Wernera, člena nacistickej strany, a zamilovala sa. Začítajte sa do príbehu, ktorý ukazuje, že milióny obetí holokaustu nie sú len čísla bez tvárí. Každý z nich mal svoj osud, túžil po láskyplnom a pokojnom živote a splnení svojich snov.

The narrative follows Edith Hahn, a spirited young woman whose life is upended when the Gestapo confines her to a ghetto and later a labor camp. Upon her return, she assumes a new identity as Grete Denner to evade capture. In Munich, she encounters Werner Vetter, a Nazi Party member who, despite knowing her true identity, marries her and conceals her Jewish background. The story explores themes of identity, love, and survival against the backdrop of World War II.

Edith Hahn była młodą, niezależną studentką prawa, gdy gestapo zamknęło ją wraz z matką w wiedeńskim getcie i wydało im dokumenty oznaczone literą J. Niedługo później Edith została wywieziona do obozu pracy. Choć udało się jej uprosić nazistowskich funkcjonariuszy, by oszczędzili jej matkę, gdy wróciła do domu, dowiedziała się, że matka została deportowana. Edith zdarła z ubrań żółte gwiazdy i zeszła do podziemia, choć wiedziała, że skazuje się na los poszukiwanej. Żywiła się tym, co udało się jej znaleźć, każdej nocy szukała bezpiecznego noclegu. Jej chłopak, Pepi, za bardzo się bał, by jej pomóc, ale pewna chrześcijańska przyjaciółka znalazła w sobie dość odwagi: podarowała Edith własne dokumenty, dzięki którym ta przedostała się do Monachium. Tam poznała członka Partii Nazistowskiej Wernera Vettera, który się w niej zakochał. Choć protestowała, choć w końcu wyznała mu, że jest Żydówką, Werner ożenił się z nią i zachował jej tożsamość w tajemnicy. Edith niezwykle szczegółowo wspomina swoje wypełnione nieprzemijającym, paraliżującym strachem życie. Opowiada o niemieckich urzędnikach, którzy, niejako od niechcenia, wypytywali o pochodzenie jej rodziców; o tym, jak rodząc córkę, odmówiła przyjęcia środków przeciwbólowych, ponieważ bała się, że straci jasność rozumowania i ujawni swoją przeszłość; o tym, jak jej mąż dostał się do rosyjskiej niewoli i trafił na Syberię, a ona z córką, po zbombardowaniu ich domu, musiała ukrywać się w szafie, podczas gdy pijani czerwonoarmiści gwałcili kobiety na ulicach. Na przekór zagrożeniu, jakie stwarzało to dla jej życia, Edith Hahn stworzyła niezrównany rejestr historii swojego przetrwania: ocaliła wszystkie prawdziwe i fałszywe dokumenty, listy od straconej miłości, Pepiego, a nawet zdjęcia, które udało się jej zrobić w obozach pracy. Setki dokumentów zaprezentowane na wystawie w waszyngtońskim Muzeum Holokaustu składają się na iście heroiczną opowieść to skomplikowana i dająca do myślenia historia. Historia zwycięstwa.