Tento poľský spisovateľ, básnik a literárny kritik je známy svojou pozoruhodnou tvorbou, ktorá sa zameriava na zložité ľudské emócie a existenciálne otázky. Jeho štýl sa vyznačuje hlbokou introspekciou a poetickým jazykom, ktorý skúma témy pamäti, identity a plynutia času. Diela, ktoré publikoval, zahŕňajú pôsobivú poéziu aj pútavú prózu, ako aj prenikavé eseje, ktoré ponúkajú jedinečný pohľad na literatúru a svet. Jeho práca často odráža jeho dlhodobý pobyt vo Veľkej Británii a jeho vplyv na poľskú literatúru je nespochybniteľný.
Majestic, universal, and supremely cultured, Czerniawski's lyrical poems remain wonderfully accessible in Higgins' new English translations. As Czerniawski says, This book is not a text-book on astro-physics, neuroscience, German metaphysics, Fermat's last theorem or nuclear biology.
Focusing on modern poetry, this collection of essays explores the challenges of translation and the intricate relationship between poetry and philosophy. It also delves into the intersections of poetry with music, visual arts, and religious belief, offering a multifaceted perspective on the role of poetry in contemporary culture.
Najnowsza książka Adama Czerniawskiego jest swoistą kontynuacją (synem, jak pisze sam autor) wydanego w 1998 roku Krótkopisu. Składające się na nią eseje charakteryzuje tematyczna różnorodność: od krytycznych rozważań o polskiej mentalności po erudycyjne refleksje związane z literaturą, sztuką, filozofią. Łączy je to, że wynikają one z osobistych doświadczeń pisarza. Już w pierwszym z tekstów Czerniawski dokonuje szczerej autoprezentacji. Pisze: Polska już nie jest moim krajem. [ ] jestem uchodźcą, wygnańcem, uciekinierem. [ ] Jestem pustelnikiem, samotnikiem, paranoikiem i agorafobem. Nawiązując do tytułu książki, można powiedzieć, że pisarz sam sobie jest miastem-państwem (-polis) i to w dodatku złożonym, czerpiącym inspiracje z wielu kultur i tradycji (wielo-). Czerniawski broni więc swojej suwerenności oraz prawa do głoszenia własnych poglądów, a w tych od lat jest konsekwentny i bezkompromisowy. Wielopis jest zapisem prowadzonych przez niego licznych polemik, dyskusji, a niekiedy też i ostrych oskarżeń, które zawsze jednak są wysuwane z określonych powodów i w obronie wartości uznawanych przez niego za niepodważalne. Z drugiej strony, na książkę można spojrzeć jak na pewnego rodzaju świadectwo, które pisarz wystawia nie tylko sobie, ale i swoim czasom, i dzięki któremu upamiętnia tych, którzy na wspomnienie jego zdaniem zasługują.