Władysław Broniewski Knihy

Výbor z veršů uspořádal přeložil a doslovem opatřil Jan Pilař Obsah sbirek + básně 1.Větrné mlýny - rok 1925 2.Týmy nad městem - rok 1926 3.Pařížská komuna -rok 1929 4.Bolest a zpěv - rok 1932 5.Poslední výkřik - rok 1939 6.Bodák vztyč - rok 1943 7.Strom zoufalství - rok1945 8.Naděje - rok 1951 9.Nad životem a poesii Władysława Broniewskeho

Obsahuje sbírky: Neznámý strom (Julian Tuwim), Chopinova Mazurka (Władysław Broniewski), Divoké víno (Konstanty Ildefons Gałczyński). Z polských originálů vybral, přebásnil a doslov napsal Jan Pilař.

Publikowana po raz pierwszy w jednym tomie różnorodna publicystyka Władysława Broniewskiego pokazuje poetę jako wnikliwego obserwatora życia kulturalnego i społecznego Drugiej Rzeczypospolitej oraz Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, ale przede wszystkim jako człowieka stojącego na pierwszej linii wydarzeń.Broniewski pisze nie tylko o literaturze, filmie i teatrze, ale komentuje także wydarzenia historyczne, analizuje dramatyczne zagubienie ideowe młodzieży akademickiej u progu niepodległości, omawia wątpliwości związane z sytuacją Polski na przełomie lat 30. XX wieku, z przerażeniem obserwuje niewygasłą pomimo doświadczeń II wojny światowej i Zagłady atmosferę antysemityzmu.

Publikowane po raz pierwszy listy Władysława i Wandy Broniewskich obejmują czas powojenny, niezwykle ciekawy ze względu na drogęBroniewskiego, kt�ry po powrocie z Anglii i śmierci wieloletniej przyjaci�łki Marii Zarębińskiej pr�bował wpisać się w nową polską powojenną rzeczywistość Kontakty literackie, znajomości polityczne, �wczesne układy, układziki, wyjazdy zagraniczne promujące polską literaturę, a w istocie sprowadzające się do kilkutygodniowych pobyt�w turystycznych w Rzymie, Paryżu i wreszcie w osławionej Bułgarii...Obok zewnętrznego toczy się intensywne życie wewnętrzne, a toczy się nie 'po linii'. Bo oto sztandarowy poeta PRL w 1947 roku wziął z Wandą Burawską ślub 'u arcybiskupa Połwińskiego', jak wynika z jednego z list�w...

Całe moje życie brali pod mikroskop i nic się na nim nie wyznawali pisał z Moskwy w sierpniu 1941 roku Władysław Broniewski o półtorarocznym uwięzieniu przez NKWD. Jego duch mógłby dzisiaj powtórzyć to samo pod adresem biografów, a może i krytyków, gdyby do życia dołożył twórczość. Na jego poezji, choć niebędącej wyzwaniem dla teoretyków języka literackiego, w istocie swej łatwej, bo tworzonej z myślą o prostych ludziach i schlebiającej ich gustom, wyznać się trudno pisze Jacek podsiadło we wstępie do nowego wyboru wierszy Władysława Broniewskiego. Podsiadło odmitologizuje Broniewskiego, przedstawia go ze strony mniej znanej, również przez wiersze niepublikowane za życia poety. Kolejny ważny tom w nowej serii PIW-u Poeci2.

Przez lata skrywany, czasami tylko reglamentowany Pamiętnik Władysława Broniewskiego zdążył obrosnąć legendą. Druk fragmentów w latach 60. ubiegłego wieku, najpierw w „Polityce”, później w „Miesięczniku Literackim” i „Poezji”, a nawet ogłoszenie bardzo rozszerzonych zapisów z Pamiętnika w 1984 roku nie zaspokoiły ciekawości czytelników, lecz potwierdziły tylko istnienie kontrowersyjnej części rękopisu. Niewydane fragmenty stały się niejako obietnicą i gwarancją sensacji — obietnicą do dzisiaj niespełnioną, a zarazem obietnicą do dzisiaj potrafiącą wpływać na szczególną recepcję Broniewskiego. Niniejsza edycja pełnego tekstu, jaką czytelnik dostaje w końcu do ręki, może chociaż w części wyciszy tę sensację. I chyba tak będzie najlepiej — i nawet nie szkoda tej legendy. W końcu ten „osobliwy tom”, jakim jest Pamiętnik Władysława Broniewskiego na pewno zasługuje na staranną, żmudną, ale przede wszystkim mądrą lekturę.

Na narodziny wnuczkiPierwszy motylekZajączkiW ogródku ZosiTłusty czwartekChoinkiMałe wierszyki Władysława Broniewskiego dla dzieci takie piękne, dziwne, rzadkie...