Andrzej Mularczyk Knihy

Filmová poviedka Post mortem rozoberá problém katynskej masovej vraždy poľských dôstojníkov v druhej svetovej vojne. Predstavuje osudy troch žien - jedna žije v nádeji, že sa jej vráti syn, druhá čaká manžela a tretia stratila otca a dozvedá sa pravdu o týchto dramatických okolnostiach - a troch mužov ktorých životy sú takisto spojené s touto historickou udalosťou. Okrem toho ponúka príbehy ďalších rodín poznačených stratou najbližších príbuzných, ľudí, ktorí sa každý po svojom vyrovnávajú s tragickou životnou situáciou. Podľa filmovej poviedky Andrzeja Mularczyka vznikol scenár, ktorý realizoval známy režisér Andrzej Wajda. Film bol nominovaný na Oscara 2008.

Andrzej Mularczyk - scenarzysta kultowych filmów i seriali ('Sami swoi', 'Dom', 'Rodzina Połanieckich'), twórca słuchowisk radiowych ('W Jezioranach'), jeden z najwybitniejszych reporterów. W reportażach Mularczyka jest wszystko: opresja, miłość, złamane życie, historia, niezłomność, śmierć. Przede wszystkim jednak są to opowieści o przeznaczeniu. Historie opisane w tych reportażach byłyby nie do uwierzenia - gdyby nie to, że zdarzyły się naprawdę.

Jest to „opowieść wysłuchana”. Żaden z jej bohaterów nie jest portretem konkretnej osoby, a wszelkie ewentualne podobieństwa nazwisk i sytuacji do rzeczywistych okoliczności są całkowicie przypadkowe. Gdyby jednak owe prawdziwe osoby nie istniały, nie byłoby możliwe powołanie do życia wszystkich postaci tej opowieści. Są rzeczy ważne, jak rodzina, ale są ważniejsze, jak na ten przykład mój koń Faraon. A przez to, że ja chciał tego konia ratować, to świat cały się przeciw mnie sprzysiągł i uznał, żem ja przeciw samemu Panu Bogu wystąpił. Taż to nie byle jaka durnota! Zgadza się, że przeciwko Stalinowi, Hitlerowi i Denderysowi ja był zawsze, ale przeciwko Panu Bogu tylko od czasu do czasu. (…) W tej opowieści, która czasem przypomina baśń, czasem filmową komedię, wydarzenia rozgrywają się też pod dyktando wyroków historii. Od ich przekleństwa , czasem może wybawić człowieka palec Pana Boga, który każdy choć raz w życiu dostaje do potrzymania. Jak przegapisz, tak z ciebie bezlitosny durak! A choćbyś ty wszystkie rozumy pozjadał, tak ty do końca nigdy nie wiesz, kto tobie objawienie ogłosi. Dla mnie (…) to była krowa. Ta krowa Denderysa pozwoliła narratorowi odnaleźć po dalekiej podróży swego śmiertelnego wroga i przyjąć to jako dar niebios, bo po co szukać po świecie nowych wrogów, jak ma się własnych, na swojej krwi wyhodowanych. Andrzej Mularczyk