Lisa Höhenleitner Knihy

Die letzten Monate des Zweiten Weltkrieges verwandelten Breslau in ein Trümmerfeld. Heute ist die Stadt modern und hat sich seit ihrer Ernennung zur Europäischen Kulturhauptstadt 2016 stark gewandelt. Am Salzmarkt 4 steht das Oppenheim-Haus, das das Inferno der letzten Kriegstage überstand. Es erstrahlt nun in neuem Glanz und wird zu einem Begegnungsort für Kultur, Wissenschaft und Wirtschaft. Das beeindruckende Barockgebäude mit seiner markanten Fassade hat eine reiche Geschichte, die bis ins Mittelalter zurückreicht. Im 19. Jahrhundert etablierte sich hier Heymann Oppenheim als einer der erfolgreichsten Geschäftsmänner der Stadt und schuf einen der wichtigsten Handelsplätze Breslaus. Doch nach dem Ersten Weltkrieg begann der äußere Zerfall des Hauses, und der Wohnstandard sank, als Ein- bis Zweiraumwohnungen für Arbeiterfamilien eingerichtet wurden. Auch in der Zeit der Volksrepublik Polen hofften die Bewohner vergeblich auf Renovierungen. Erst zwischen 2013 und 2017 konnte die beeindruckende historische Substanz gerettet werden. Anhand von Zeitzeugenaussagen, Dokumenten und historischen Recherchen wird die Biografie dieses Gebäudes rekonstruiert, das symbolisch für die polnische, jüdische und deutsche Geschichte steht.

Ostatnie miesiące wojny uczyniły z Wrocławia jedno wielkie gruzowisko. Dziś jednak to znów nowoczesne miasto, które od czasu mianowania na Europejską Stolicę Kultury w 2016 roku prawie już nie ma zaniedbanych miejsc w swoim centrum. Przy placu Solnym nr 4 Dom Oppenheimów cudem przetrwał piekło ostatnich dni wojny. Dziś prezentuje się w nowym blasku, a wizja stworzenia tu miejsca spotkań kulturalnych, naukowych i gospodarczych staje się rzeczywistością. Imponujący budynek barokowy z charakterystyczną fasadą ma bogatą historię. Część substancji budowlanej pochodzi jeszcze ze średniowiecza. Na początku XIX wieku Heymann Oppenheim rozwinął tutaj jeden z najbardziej udanych interesów w mieście. Tu powstało jedno z najważniejszych miejsc handlowych Wrocławia. Siedzibę miały tu dobrze prosperujące firmy w mieście. Jednak już po pierwszej wojnie światowej rozpoczął się proces zewnętrznej degradacji budynku. Standard mieszkaniowy stale się obniżał, urządzono tu jedno- i dwupokojowe mieszkania robotnicze. Również w okresie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej mieszkańcy daremnie czekali na remonty. Dopiero w latach od 2013 do 2017 udało się w ostatniej chwili uratować tę imponującą historyczną budowlę. Na postawie wypowiedzi świadków naocznych, dokumentów i badań historycznych zrekonstruowano biografię budynku, która w sposób symboliczny przedstawia historię polską, żydowską i niemiecką.