Sebastian Jakub Konefał Knihy

The last decade was an exceptional period for the Icelandic cinema. The films produced during this time have won many prestigious awards at international festivals. Cinematic images of Iceland eclectically interlace myths, stereotypes and postmodern means of expression. At first glance, the local films obsessively repeat the same themes which might be incomprehensible for a foreign viewer. However, academic research on the most interesting motion pictures creates an opportunity to study the birth and development of small, but energetic and ambitious cinematography. Such an experience also allows analyzing problems related to the system of film production in this sparsely populated country and helps identify challenges during the process of introducing a local culture abroad. Finally, studying Icelandic cinema gives a chance to go on the audiovisual journey through the fascinating culture and unique landscapes. The author of the book analyses popular topics and narrative strategies in Icelandic films. The research covers local versions of black comedies, road movies and crime stories as well as different figures connected with the motif of struggle between tradition and modernity.

Pierwsza w Polsce obszerna monografia poświęcona jednej z najciekawszych kinematografii na mapie światowego kina. Autor opisuje w niej najważniejsze nurty tematyczne i środki artystyczne, które mają wpływ na niepowtarzalny, osobny charakter islandzkich filmów. Pokazuje między innymi, w jaki sposób filmowcy stosują strategię wykorzystywania kina w propagowaniu krajobrazów Islandii w wymiarze turystycznym; wyjaśnia też, jak islandzkie filmy gatunkowe (np. kino drogi, czarna komedia, kryminał czy dokumenty muzyczne) służą popularyzacji i reinterpretacji rodzimej tradycji i historii. Książka zawiera też opis dekonstruowania przez kino tematów ważnych dla islandzkiego poczucia patriotyzmu. W swoich interpretacjach autor przyjmuje perspektywę spojrzenia z zewnątrz, typową dla postaci przybysza z zagranicy (pojawiającego się zresztą niekiedy w islandzkich produkcjach). Z takiej perspektywy próbuje przeniknąć nie tylko lokalne, ale i bardziej uniwersalne, zglobalizowane kody kulturowe, z których pomocą twórcy filmowi kreują wizerunek swej wyspy jako ponowoczesnej Ultima Thule.

Sebastian Jakub Konefał w swojej książce opisuje, jak zmienił się sposób myślenia o ludzkim ciele (a co za tym idzie – także o człowieku jako takim) na obszarze fantastyki – nie tylko literackiej i filmowej, ale realizowanej także w postaci komiksów, wideoklipów, seriali telewizyjnych. Za początkowy moment owych przemian autor uznaje lata sześćdziesiąte, choć wielokrotnie wspomina też o zjawiskach utworach i tytułach powstałych nawet kilka dziesiątków lat wcześniej. Momentu końca owych przemian twórca Corpus futuri nie wyznacza wcale, sygnalizując w ten sposób, że zjawiska, o których pisze, nie dobiegły kresu, że one trwają, a nasz sposób myślenia wciąż ewoluuje, rozpatrując kolejne hipotezy i tworząc rozmaite wizje – częściej dystopijne i technofiobiczne niż utopijne. fragment przedmowy dr hab., prof. UG Jerzego Szyłaka Książka z szerokim oddechem, rozmachem odzwierciedla ważne zjawiska współczesnej kultury. Ów szeroki oddech jest zresztą konsekwencją jeszcze jednej ujmującej właściwości tej książki, jaką jest znakomite nawiązywanie do ważkich koncepcji filozoficznych opisujących współczesność. Na jej łamach co chwila pojawiają się nazwiska czołowych autorytetów w tej dziedzinie, takich jak Zygmunt Bauman, Jean Baudrillard, Michel Foucault, Herbert Marcuse i wiele, wiele innych. Widać, że autor zna te koncepcje znakomicie, robi z nich świetny użytek, a przy tym tekst nie jest „przeciążony”, zagadnienia filozoficzne są weń wplecione w sposób naturalny, stanowią jego integralną część. fragment recenzji wydawniczej prof. dr hab. Mirosława Przylipiaka