sehnaz Gülsen Knihy

Sonunu görmediği yolu yürümekten hep korkan bir adamdı Rezan Şahmaran. Hayal kırıklıklarına uğramaktan hoşlanmayan, insanlara çok sevmediği müddetçe bağlanmayan, sevgisini heba etmeyen bir adamdı. Zorlu yolların sonunda hayatına bir kadın girdi. Önünü arkasını düşünmeyi, olanların sonucunu ölçüp biçmeyi unutturdu ve korkusuzca sona gidebileceğini öğretti o kadın. Hesapsız kitapsız yürümenin güzel tarafını bu kadın sayesinde öğrendi. İstemediği, sevmediğini defalarca kez yüzüne vurduğu kadını bir felaketin sonunda kaybetti. Kaybetmekten korkan bir aşık olacağı aklının ucundan geçmezdi. Nitekim Rezan Şahmaran’ın kalbi sevdanın yakıcı ateşine yandı. Yandı ve kaybetmekten ölesiye korktu. Bir zamanlar sevmediği kadına, korkusunu pervasızca haykırdı: Allah der ki; kimi benden çok seversen onu senden alırım. Ve ekler: Onsuz yaşayamam deme, seni onsuz da yaşatırım. Yemin ederim seni benden önce alacak diye çok sevmekten korkuyorum!

Bir oda düşünün.Odanın ortasında yuvarlak bir masa.Karşı karşıya oturan üç farklı kadın, üç farklı adam.Kesişen bakışların çoğunda sevgi,Kesişen bakışların çoğunda nefret,Kesişen bakışların çoğunda ise hasret vardı. Berçem, Barzan Hezeroğlu'nun gözlerine baktığında vaat ettiğim hiçbir ümidi boşa çıkarmadım anlamını severek okuyor."Benim senden başka kadına ne kalbim ne huzurum var." Helin, Miran Kara'nın gözlerine baktığında kalbini hunharca ezerek beynini işgal eden sözlerini tekrar tekrar "Yok ulan, sana karşı hiçbir şeyim yok. Sana karşı zerre sevgim, saygım, dokunmaya tahammülüm yok!" Alaz, Afran Sözeri'nin gözlerine baktığında evine gelip konuşmak isteyen adamın gözü karalığını sorguluyor."İstediğim senin rızan. Eğer hayır dersen kendimi geri çekerim. Barzan'ın izin vermemesi için her şeyi yaparım." Bu masada kaybetmek yok. Kazanmak için elim bir mücadele var. Kimi acısına, kimi mutluluğuna, kimi sonuna.

Bir kadın, herkes için kendini feda edebilir miydi?Bir adam, kendini feda eden kadının canınıacımasızca yakabilir miydi?Sevenler, sevdaları uğruna ailelerini ezip onlarasırtlarını dönebilir miydi?***Kadın, kendini feda etti.Adam, kadının canını yakmaya ant içti.Sevenler, sevdası uğruna herkesi hiçe saydı.Sonrası mı?Muazzam bir felaket!Berdel fırtınası iki aile arasında koptu,düşmanlığın kuyusunu daha derin kazdı.Urfa toprakları bir kere daha ölesiye nefrete şahit oldu. Bir kere daha acıyla sınandı. Bir kere daha iç savaşı gördü. Bir kere daha hüznü ağırladı. Bir kere daha sevgiyle bağrına bastı kendine sığınanları.

İdam sehpasında durmuş, boynuma asılı bir iple hayatı sürdürüyorum. Sağ yanıma durmuş bir kadın, sol yanıma konmuş bir başka kadın ve ortalarında kalmış bir adamım. Hangi yana dönsem çaresizlikle kuşatılıyorum.“Benden gittin, bana geri dönecek misin?” diye soruyor sağımdaki kadın.“Bana geldin, benden gitmeyeceksin değil mi?” diye soruyor solumdaki kadın.Hayatımı çepeçevre sarmış iki kadınım! Arkamda asla bırakamadığım iki karım... Ne bir adım geri ne bir adım ileri gidebiliyorum. Hiçbir yere kaçamıyorum. Yanıma tek bir kadını alıp yoluma devam edemiyorum.İki kadın hayatımda, iki kadın kalbimde. Çıkışım yok, yolum yok. Sağım solum kalabalık. Dönüşü yok, çözümü yok. Asıl sorun; sonumuz yok!