Kjersti Anfinnsen Knihy

Wszyscy się kiedyś zestarzejemy Chwile wieczności mogą nas do tego przygotować. Na Chwile wieczności składają się dwie przejmujące, pełne gorzkiego humoru powieści, które stanowią bezkompromisowe rozliczenie z życiem w późnej starości. Niemal wszyscy, których Birgitte znała, już nie żyją. Jej świat zaczyna zawężać się do czterech ścian. Ale starość nie oznacza dla niej rezygnacji z życia tego, które już za nią i do którego wraca pamięcią, ani tego, które skrywa przed nią niespodziewaną miłość po dziewięćdziesiątce. Birgitte wspomina swą karierę kardiochirurżki w środowisku zdominowanym przez mężczyzn, rozmyśla o rodzinie, także tej, której nigdy nie założyła, podtrzymuje ostatnie znajomości i mimo mądrości, wieku i doświadczenia nie chce zrezygnować z marzeń. Ta inteligentna, dowcipna kobieta próbuje pogodzić się z życiem, rozmyślając o przeszłości i o tym, co jej pozostało w tym coraz bardziej obcym świecie. Gdzie jestem? Co robię? Czy już umarłam? Nie. Musiałam upaść. Leżę na środku salonu. Najprawdopodobniej szłam do fotela przy oknie i potknęłam się o brzeg dywanu. Nie mam odwagi się poruszyć. Jeszcze nie.

Birgitte Solheim ist nun so alt, dass die meisten ihrer Freunde bereits verstorben sind. Einsam und gebrechlich verbringt sie den Großteil ihrer Zeit in ihrer Pariser Wohnung. Hinter ihr liegt eine anspruchsvolle Karriere als Herzchirurgin in einer Männerdomäne. Eine Familie zu gründen, hatte für sie nie Priorität. Nun versucht sie, sich mit dem Leben zu versöhnen, während sie einen letzten Blick auf die Menschen und die Welt wirft. Trotz ihrer Lebensweisheit und ihrer Erfahrungen gibt Birgitte ihren Traum von der Liebe nicht auf. Ein liebevoller, bitterer und überraschend unterhaltsamer Roman über die Einsamkeit des Daseins, die Liebe und den Tod.