Publikacja skierowana jest do badaczy oraz praktyków zarządzania strategicznego interesujących się problematyką osiągania przewagi konkurencyjnej drogą wzmacniania innowacyjności organizacyjnej oraz wykorzystywania relacji międzyorganizacyjnych. Opracowanie w szczególny sposób koncentruje się na relacjach współtworzenia innowacji utrzymywanych oraz wykorzystywanych w ekosystemach innowacji, ich istocie, rodzajach oraz znaczeniu w budowie potencjału innowacyjnego oraz realizacji procesów innowacji w modelu innowacji otwartych. Praca stanowi pierwsze opracowanie naukowe poświęcone problematyce zarządzania strategicznego osadzone w branży gier komputerowych i wideo. Zaprezentowane w niej wyniki wieloletnich, jakościowych i ilościowych badań pozwolą menedżerom rodzimego GameDevu lepiej zrozumieć specyfikę branży, a zwłaszcza rozpoznać wartość relacji drzemiącą w gamingowym ekosystemie innowacji. Z uwagi na rozbudowane podejście metodyczne, książka skierowana jest także do badaczy z zakresu nauk społecznych, na co dzień borykających się z problemami operacjonalizacji, pomiaru i analizy zmiennych abstrakcyjnych (latentnych). Książka dostarcza bowiem pogłębionego opisu przebiegu procesu naukowo-badawczego opartego na abdukcji, systematycznym i sekwencyjnym podejściu indukcyjno-dedukcyjnym, wieloetapowych i naprzemiennych badaniach mieszanych oraz iteracyjnym tworzeniu i walidacji skal oraz modeli pomiarowych.
Patrycja Klimas Knihy


Książka dotyczy zagadnienia doświadczenia śmierci dziecka zapisanego w kulturze II poł. XIX i początku XX wieku. Lektura świadectw tego przeżycia jest propozycją nowatorską, czerpiącą z inspiracji children studies, psychoanalizy oraz krytyki afektywnej. Autorka wprowadza do literatury polskiej, wywiedzioną z tradycji anglosaskiej, kategorię comfort book. W oparciu o bogata literaturę rodzimą (m.in. Marii Konopnickiej, Aleksandra Świętochowskiego, Stefana Żeromskiego), poświadczającą doznanie straty, konstruuje mit konsolacyjny. Ukazuje on, jak w tych szczególnych okolicznościach postać zmarłego dziecka wprowadza w ruch dialektyke wiary i niewiary oraz reorganizuje pojecie sensu, stając się podstawą dokonywanych przez artystów wyborów egzystencjalnych i literackich.