Dichter en essayist Bernard Dewulf (1960) kijkt naar zijn dagelijkse omgeving: het huis, de kinderen, de vrouw, de tuin, het licht – een kleine wereld waarin soms grootse dingen gebeuren, ook al gebeurt er schijnbaar niets. Zo kijkend en schrijvend ontstaat stukje bij beetje Kleine dagen: een kroniek in miniaturen van de gloed van het gewone.
