Warszawski Józef Knihy

Teoria uniwersalizmu powstała w czasie II wojny światowej w okupowanej przez hitlerowców Polsce. Powstała w głębokiej konspiracji, w środowisku katolicko- patriotycznym, widzącym nie tylko zagrożenia dla Polski ze strony hitlerowskich Niemiec, ale również ze strony bolszewickiej Rosji. Historia powojenna Ojczyzny potwierdziła te słuszne obawy. Dlatego też w tymże środowisku, w wyniku dyskusji zespołowych, pod kierownictwem o. Józefa Warszawskiego, wielu ówczesnych humanistów i myślicieli, biegłych w różnych dziedzinach społeczno-gospodarczych – przy zachowaniu jednej, wiodącej myśli bazowej „wolnej, silnej, suwerennej i katolickiej Polski powojennej” – wzięło sobie za cel wypracowanie podstaw filozoficznych. Józef Warszawski, urodzony w Hamburgu polski duchowny, jezuita, profesor filozofii. Podczas Powstania Warszawskiego kapelan Zgrupowania „Radosław”, z którym przeszedł szlak od Woli do Czerniakowa. Po wojnie mieszkał w Anglii oraz w Rzymie, gdzie był kierownikiem sekcji polskiej Radia Watykańskiego. Umarł w ojczyźnie w 1997 roku. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Uniwersalizm ks. Józefa Warszawskiego T.J. to jedna z najoryginalniejszych koncepcji filozoficznych zaprezentowanych, w ekstremalnych warunkach okupacji ziem polskich, w latach II wojny światowej. Była intelektualną reakcją katolika, na którego oczach tryumfujące zbrodnicze ideologie: sowiecki komunizm oraz niemiecki nazizm niweczyły resztki chrześcijańskiego ładu społecznego poddanego wcześniej erozji przez XVlII-wieczne prądy oświeceniowe. Ks. Warszawski starał się odnieść, w zgodzie z nauką Kościoła, do obu bujnie rozwijających się trendów w kręgu kultury europejskiej - skrajnego liberalnego indywidualizmu oraz ubóstwienia instytucji państwowych. Przestrzegał przed popadaniem.