Wanda Półtawska Knihy

Kto je Wanda? Wanda Półtawska, o ktorej pred niekoľkými rokmi počas návštevy Bratislavy písali aj Katolícke noviny a ktorá tento rok získala Cenu Antona Neuwirtha za ochranu života, sa narodila v Lubline. Ako mladá skautka sa zapojila do odboja proti nacistickej okupácii. V roku 1941 ju zatklo gestapo a internovalo do koncentračného tábora v Ravensbrücku. Bola odsúdená na trest smrti, ktorý nebol vykonaný, ale spolu s ďalšími väzeňkyňami slúžila ako „pokusný králik“ pri pokusoch nacistického lekára Karla Gebharda, popraveného po Norimberskom procese. O pekle, ktoré prežila, svedčí v autobiografickej knihe Bojím sa snov, preloženej do nemčiny, angličtiny, japončiny a taliančiny. Po skončení II. svetovej vojny začala na krakovskej Jagelovskej univerzite študovať psychiatriu, aby pochopila myslenie človeka schopného spáchať také ukrutnosti. V tých rokoch sa spoznala s mladým univerzitným kaplánom Karolom Wojtyłom. Postupne sa Wanda, jej manžel Andrzej a ich štyri deti stali jeho rodinou. V roku 1962 bola Wanda zázračne uzdravená z rakoviny po tom, ako sa za ňu u talianskeho kapucína, pátra Pia, prihovoril krakovský biskup Wojtyła. Keď sa ako arcibiskup rozhodol založiť Inštitút pre manželstvo a rodinu, Półtawsku poveril jeho vedením.

Kniha Wandy Półtawské je hořkou výpovědí o boji za lidskou důstojnost, kterou se systém, se vší svou inteligencí, silou a nadřazeností snaží v člověku důmyslně zničit. Ve vyprávění sledujeme autorku od zatčení, přes dlouhé roky věznění, jehož jednotlivosti jsou mimo naši fantazii, sledujeme příběh, kterému by nebylo možné věřit, kdybychom z četné faktografické literatury neměli potvrzeno, že právě takto se vše stalo. A když už čtenář doufá ve šťastný konec a tábor je konečně volný, přichází cesta domů, cesta plná napětí a vybičovaných nervů. A pak, po návratu a na svobodě, sny, v nichž se dívky, které opustily koncentrační tábor, do něj znovu vrací. Odtud i název knihy. Po přečtení tohoto svědectví ztratí člověk víru, avšak nikoli víru v Boha, nýbrž víru v člověka. Otázka totiž nestojí, kde byl Bůh během oněch strašných lékařských experimentů a následných poprav, nýbrž kde byl člověk. A přesto lidství a víra v člověka nějak podivuhodně, zázračně přežila. Nemůžeme nebýt vděčni Wandě Półtawské, která píše hořce, ale bez nenávisti, nemůžeme nebýt vděčni Maxmiliánu Kolbemu, Viktoru Franklovi, Edith Stein a mnoha dalším jmenným či bezejmenným vězňům za svědectví, že lze i uprostřed pekla zůstat člověkem. Z předmluvy Marka Váchy

Korespondence mezi Wandou Półtawskou a Karolem Wojtyłou. Neobvyklá kniha o neobvyklém přátelství. Nejde o autobiografii ani o pouhé vzpomínky na Jana Pavla II. V této knize sledujeme autorčin duchovní život skrze zaznamenaná rozjímání, jež posílala svému duchovnímu otci Karolu Wojtyłovi (i poté, co se stal papežem), a 46 listů, kterými jí odpovídal a sdílel s ní a její rodinou svůj život.

Ein erschütterndes Dokument zur Zeitgeschichte. Ein wichtiges Dokument gerade für die heutige Zeit des virulenten Fremdenhasses. Eine junge polnische Frau wird im KZ Ravensbrück – gemeinsam mit vielen anderen Frauen – medizinischen Experimenten verbrecherischer Nazichirurgen unterworfen. Die Frauen sterben an den Operationen oder überleben verkrüppelt, fürs Leben gezeichnet. Viele werden auch erschossen, um sie als Zeugen auszuschalten, andere kommen wegen des plötzlichen Kriegsendes doch noch frei. Wanda Póltawska hat in den schlimmsten Jahren ihres Lebens drei Dinge gelernt: Das Leben ist für den Christen nur die Vorstufe zum Leben nach dem Tod; sie erfuhr die wahre Bedeutung von Freiheit, der inneren Freiheit des Geistes, die einem niemand nehmen kann; und sie erkannte das Gute in jedem Menschen, wie böse er auch scheinen mag. Es gibt keine „guten“ und „bösen“ Menschen, die Trennlinie zwischen Gut und Böse verläuft mitten in uns selbst. Es ist ein sehr persönlicher Bericht, der zeigt, dass der Mensch in Zeiten der größten Erniedrigung die höchste Stufe der Menschlichkeit erreichen kann.

Większa część tekstów zawartych w książce pochodzi z lat pięćdziesiątych XX w. i są to zbeletryzowane sytuacje osób i środowisk, które dr Półtawska obserwowała i w których życiu uczesniczyła jako lekarz kochając ludzi...

Przejmujące wspomnienia Wandy P�łtawskiej z obozu koncentracyjnego w Ravensbr�ck , gdzie autorka była więziona w latach 1941-1945. Opis poniżenia i cierpienia oraz nieludzkich eksperyment�w medycznych, jakim wśr�d wielu kobiet była poddawana autorka, ma na pewno wartość dokumentalną, jako prawda o ciemnej stronie człowieczeństwa. Niezwykle istotną cechą tych wspomnień jest jednak pokazanie wielkiej godności kobiety, kt�ra w świecie nieludzkiego upodlenia potrafi poświęcić się za innych, zachować zasady oraz szukać drogi przebaczenia.

Były, są i zawsze będą jakieś pary bezdzietne i jakieś pary bezpłodne. Trzeba uwzględnić rolę Stwórcy. Problem in vitro nie jest problemem ani społecznym, ani medycznym, ani biologicznym - to jest problem wiary. Wierzysz w to, że zostałeś stworzony przez Boga, albo nie. Ale jeżeli wierzysz, że jesteś stworzony przez Boga, to musisz uznać prawa Stwórcy i zależność stworzenia od Niego.

Zbiór opowiadań opartych na doświadczeniu pracy w szpitalach i poradniach psychiatrycznych. Krótkie felietony "wzięte z życia" wymownie ukazują jak bardzo różne bolesne przeżycia, potrafią wywrzeć swoje piętno na całym życiu człowieka. Autorka, która sama doświadczyła przerażającego pobytu w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück (opowiada o tym w wydanej również przez Edycję Świętego Pawła książce "I boję się snów"), wiele miejsca poświęca ludziom, których nękają wspomnienia podobnych przeżyć obozowych i okupacyjnych.