Tento autor sa ponára do temných zákutí histórie, skúmajúc zložité témy prostredníctvom dôkladného historického výskumu. Jeho dielo sa zameriava na nacistické zločiny a ich dôsledky, so špecifickým dôrazom na priemyselné využívanie väzňov a históriu pobočných táborov. Prostredníctvom svojej práce odhaľuje zabudnuté príbehy a zabezpečuje, aby minulosť zostala živá a poučná pre budúce generácie. Jeho prístup sa vyznačuje hlbokým ponorením sa do archívnych materiálov a snahou o komplexné pochopenie historických udalostí.
More than 300 concise articles, in alphabetical order, covering topics in the history of the largest Nazi German concentration camp and extermination center, Auschwitz--written for a general readership in a concise, accessible style. Photographs, archival documents, and reproductions of art works by prisoner eyewitnesses supplement and enrich the text
"More than 300 concise articles, in alphabetical order, covering topics in the history of the largest Nazi German concentration camp and extermination center, Auschwitz--written for a general readership in a concise, accessible style. Photographs, archival documents, and reproductions of art works by prisoner eyewitnesses supplement and enrich the text."--Page 4 of cover.
W dniach 24 listopada – 16 grudnia 1947 roku miał miejsce proces załogi obozu Auschwitz, zwany również pierwszym procesem oświęcimskim. Na ławie oskarżonych zasiadło 40 esesmanów i nadzorczyń SS, m.in. Arthur Liebehenschel (drugi komendant obozu), Max Grabner (szef obozowego gestapo) i Maria Mandl (kierowniczka obozu kobiecego w Birkenau). Proces zakończył się 39 wyrokami skazującymi (w tym zapadły 23 wyroki śmierci) i jednym wyrokiem uniewinniającym.Publikacja zawiera zeznania oskarżonych, których linia obrony opierała się przede wszystkim na powoływaniu się na działanie na rozkaz, pomniejszaniu swej roli w hierarchii służbowej KL Auschwitz oraz zaprzeczaniu osobistej odpowiedzialności za popełnione czyny, zwłaszcza gdy brakowało naocznych świadków lub obciążających dokumentów.Tytuł „Nie poczuwam się do żadnej winy…” to cytat z wypowiedzi wielu oskarżonych w tym procesie. Zeznania te same w sobie zawierają istotny element poznawczy – pokazują wysiłki esesmanów, zmierzające do zafałszowania rzeczywistości obozowej, podejmowane być może nie tylko w obliczu zbliżającego się procesu karnego, lecz również i jeszcze w obozie, w celu racjonalizowania okrucieństwa i bestialskich mordów popełnianych w Auschwitz.