Krzysztof Pilarczyk Knihy

Krzysztof Pilarczyk profesor zwyczajny w Instytucie Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, kierownik Pracowni Historii Relacji Chrześcijańsko-Żydowskich, członek Stowarzyszenia Biblistów Polskich oraz Towarzystwa Studiów Interdyscyplinarnych Fides et Ratio we Wrocławiu. Współpracownik Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie i Polskiego Centrum Syndonologicznego. Autor około 300 publikacji naukowych. Zainteresowania koncentruje na historii judaizmu, literaturze biblijnej i apokryficznej, początkach chrześcijaństwa, starożytnej gnozie, dialogu międzyreligijnym, kulturze książki żydowskiej oraz turyzmie religijnym (Bliski Wschód). Jego aktywność naukowa jest dokumentowana na stronie: http://www.cyfronet.krakow.pl/~uwpilarc/ (tamże adresy do korespondencji). Praca prof. dra hab. Krzysztofa Pilarczyka, jakkolwiek wpisuje się w szeroki wachlarz badań i publikacji biblistycznych, stanowi jednocześnie pod pewnym względem prawdziwe novum. Autor zdecydował się na przygotowanie bodaj pierwszego w polskim dorobku piśmienniczym dzieła, które możemy nazwać akonfesyjnym podręcznikiem akademickim dotyczącym Biblii chrześcijan. W takim ujęciu to opracowanie będzie stanowiło niewątpliwą pomoc dla studentów (i nie tylko) w obszarze wiedzy biblijnej, ale także w różnych dziedzinach humanistyki i nauk społecznych. Z recenzji prof. dra hab. Zbigniewa Kiernikowskiego, biskupa legnickiego

„Przez termin literatura żydowska rozumie się prace napisane w jakimkolwiek języku przez Żydów, dotyczące tematyki żydowskiej oraz utwory mające literacki charakter, napisane przez Żydów po hebrajsku, w jidysz lub w innych językach żydowskich (…). Literatura żydowska, która powstała w okresie od czasów biblijnych do haskali, koncentruje się w dużej mierze wokół Tory i życia religijnego Żydów związanego z jej zachowywaniem. Dlatego na wstępie należy wyjaśnić kluczowe pojęcie, jakim jest tora. Obecnie najczęściej jest ono rozumiane w sposób rabiniczny, tzn. tak, jak je uformowali od przełomu I i II wieku uczeni żydowscy zwani rabinami, twórcy judaizmu rabinicznego, który narastał po zburzeniu drugiej świątyni jerozolimskiej i trwa w różnych odmianach do dzisiaj. Ukształtowany przez nich judaizm zasadza się na trzech filarach: studium Tory, czynnościach kulturowych i dobrych uczynkach. Pierwszy filar – studium Tory – jest najważniejszy.” Ze wstępu

W historii politycznej starożytnego Bliskiego Wschodu Izrael rozumiany jako lud, następnie naród i królestwo (królestwa) w zasadzie nie odegrał znaczącej roli. Rzadko kiedy cieszył się niezależnością, autonomią i samorządnością. Na ogół pozostawał w cieniu wielkich imperialnych potęg, takich jak Egipt, Asyria, Babilonia, Persja, Syria, Rzym. Natomiast wyróżnia go siła religijnego oddziaływania. Z religii powstałych w starożytności na obszarze Bliskiego Wschodu judaizm, obok chrześcijaństwa, zachował do chwili obecnej żywotność. Jego religijne idee, zwłaszcza monoteizm, i wyrosła z niej etyka, rozpropagowane w dużej mierze przez siostrzane religie chrześcijaństwo i islam, przybrały wymiar uniwersalny. Wpisały się w poważnym stopniu w różne kultury i stanowiły fundament wielu cywilizacji (ze Wstępu). Autor, prof. dr hab. Krzysztof Pilarczyk, historyk religii, judaista, biblista i bibliolog książki żydowskiej przybliża proces formowania się i rozwoju religii starożytnego Izraela, ukazując go w perspektywie historycznej, odkryć archeologicznych i uwarunkowań kulturotwórczych.