Zemheri Kozasi

Viac o knihe

Paperback. 13,50 / 21,00 cm. In Turkish. 279 p. Köylülerden bir sözcük duymustu Ögretmen. Sözcügün içinde ürperti, yokluk, çaresizlik, ölüm vardi. "Zemheri" denen bu sözcük karakisi anlatiyordu. Gülümserken kendi kendine "Zemheri kelebekleri…" Bazen o mezarliktan havaya süzülen mavi dumanlar görür, ruh gördügünü sanarak ürkerdi. Hemen pencere boslugundan iner, perdeyi sikica kapardi. Pencereden gelen soguga aldirmadan disariyi izlemeye devam etti. Beyaz ve siyahtan baska renk yoktu. Iki zit güç gibi ama aslinda birbirlerinin tamamlayicilari, hatta birbirlerinin ruh ikiziydi onlar. Hani insanlarda farkli iki kisilik olur da aslinda ayni insandir ya, iste öyle bir sey. Siyah ve beyaz, birbirinin içinde gizlenen ruh ve beden gibiydi! Ya da söyle mi demeliydi; hamile kadin, aslinda karnindaki çocugun kiziydi, yani kendini doguran kisi, aslinda ondan dogacak olan kisiydi!