Scholar Poradie kníh

ROCZNIK STRATEGICZNY jest jedyną w Polsce i w Europie Środkowej publikacją, która systematycznie i całościowo przedstawia główne wydarzenia i tendencje w życiu międzynarodowym mijającego roku. OBSERWATORIUM BEZPIECZEŃSTWA oferuje wnikliwą analizę – instytucjonalną i sektorową – globalnych oraz regionalnych problemów bezpieczeństwa. ŚWIAT W ROCZNIKU to geopolityczne ujęcie sytuacji międzynarodowej, w tym polityki wielkich mocarstw. Diagnozę sytuacji strategicznej ukazano z polskiej perspektywy. Zawartość Rocznika wzbogacono autorskimi tabelami i kalendarium. W tegorocznym tomie m.in.: Rosja – nowotwór Eurazji – trzyma się mocno Europa podejmuje wyzwanie Moskwy czas apokalipsy w Gazie – niemoc świata uratowanie demokracji w Polsce wzmacnia UE W RS 2023/24 publikują: Bolesław Balcerowicz, Ridvan Bariiev, Agnieszka Bieńczyk-Missala, Paweł J. Borkowski, Mateusz Chatys, Przemysław Ciborek, Patrycja Grzebyk, Aleksandra Jarczewska, Karina Jędrzejowska, Roman Kuźniar, Wiesław Lizak, Marek Madej, Marek Menkiszak, Dominik Mierzejewski, Leon Pińczak, Sebastian Płóciennik, Kamila Pronińska, Piotr Śledź, Marcin Terlikowski, Anna Wróbel.

Książka dedykowana prof. Włodzimierzowi Oniszczence Różnice indywidualne w zachowaniu są powszechne. Paradygmat różnic indywidualnych może zatem być wykorzystany do analizy z pozoru odległych od siebie aspektów ludzkiego funkcjonowania. W niniejszym zbiorze, dedykowanym Profesorowi Włodzimierzowi Oniszczence, naszemu Nauczycielowi, współpracownikowi i koledze, Czytelnik znajdzie teksty odnoszące się między innymi do znaczenia cech temperamentu i osobowości, konsekwencji stresu oraz uwarunkowań genetycznych zachowania. Wszystkie te obszary znajdują się w bogatym dossier zainteresowań badawczych Profesora. Mamy nadzieję, że zarówno On, jak i Czytelnicy tego zbioru uznają zawarte w nim teksty za warte uwagi. Zespół Autorów Bardzo wysoko oceniam zawartość merytoryczną zbioru i kompetencje jego Autorów. Doceniam jednak także pewną kwestię dodatkową czy bardziej ogólną. W obecnych czasach daje się zauważyć, w moim odczuciu, pewien niezdrowy nacisk na wielkie kwantyfikatory. Zadawane są i poważnie dyskutowane takie pytania, jak: „Jacy są ludzie?”, „Jakie są kobiety, jacy są mężczyźni?”, „Jacy są biali, jacy są Afroamerykanie?” itp., itd. Jest to może mniej widoczne w poważnej nauce, ale w dyskursie społecznym jak najbardziej. Tymczasem na wymienione pytania (i na bardzo wiele podobnych) sensowna odpowiedź może być tylko jedna: różni/różne. Książka, która mocno zwraca uwagę na to, że ludzie są różni, jest bardzo na miejscu i na czasie. z recenzji prof. dr. hab. Romualda Polczyka Książka jest zbiorem cennych tekstów, które przedstawiają najnowsze, współczesne koncepcje i badania proponujące odpowiedzi na podstawowe pytania, stawiane w psychologii od początku jej istnienia: P1) Jakie są podstawowe, względnie stałe cechy, którymi ludzie się różnią, ile ich jest i jaka jest ich struktura, czym różnią się od innych właściwości? P2) Jakie są źródła różnic indywidualnych (dlaczego ludzie różnią się natężeniem rozmaitych właściwości, w tym cech podstawowych)? P3) Jakie są potencjalne skutki istnienia różnic indywidualnych dla funkcjonowania w odmiennych sytuacjach życiowych, szczególnie trudnych? (...) Książka ma walory poznawcze, praktyczne i metodologiczne. Uważam, że publikacja tego zbioru jest ważna i potrzebna dla polskich czytelników (badaczy, nauczycieli akademickich i studentów oraz psychologów praktyków), stanowi bowiem bogate i rzetelne źródło wiedzy. z recenzji prof. dr hab. Anny Zalewskiej

Start w dorosłość okazuje się znacznie łatwiejszy, gdy osoby wychowujące dziecko i potem nastolatka – czyli rodzice, opiekunowie i nauczyciele – są w stanie przewidzieć, do jakiego świata ich przygotowują. […] Dorośli mają coraz większy problem z odpowiedzią na pytanie: W jakie kompetencje wyposażyć dzieci i nastolatków, by mogli z powodzeniem radzić sobie w zmieniającym się świecie, zaspokajać swoje aspiracje i żyć w otoczeniu coraz bardziej zróżnicowanym, także kulturowo? Celem niniejszej monografii jest ukazanie konsekwencji tej zmienności otoczenia dla przebiegu i efektów rozwoju na przełomowym etapie życia – gdy ostatecznie kończą się dzieciństwo i dorastanie z zawsze obecnym i gotowym do pomocy opiekunem, a zaczyna samodzielne, odpowiedzialne, dorosłe życie. fragment Wstępu Książka niesie co najmniej potrójne przesłanie: po pierwsze, daje panoramiczny opis procesów zachodzących u progu dorosłości, po drugie, dostarcza wskazań, jak można i warto przygotowywać młodych ludzi do rozmaitych wyzwań, które ich czekają w życiu dorosłym, i po trzecie, zawiera wartościowe wyniki badań […]. Ukazuje ponadto, jak rozwój człowieka przeplata się z procesem uczenia i jakie efekty ma ta interakcja, a że uczenie się w środowisku obejmuje wciąż nowe elementy, jest to wiedza żywa, nie tyle zastana, ile raczej in statu nascendi. Takie ujęcie dorosłości nie pozwala przeczytać i zamknąć sprawy na poziomie uzyskanej wiedzy, ale motywuje do dalszych poszukiwań, uczenia się w środowisku, przewidywania zjawisk i współkreowania społecznej rzeczywistości. prof. dr hab. Piotr Oleś autorzy: Anna I. Brzezińska, Michalina Dzielińska, Paulina Gołaska-Ciesielska, Sławomir Jabłoński, Kamil Janowicz, Marta Lasota, Konrad Piotrowski, Małgorzata Rękosiewicz, Błażej Smykowski, Paweł Wysocki, Monika Wysota

Patrząc na przedłożony tom z perspektywy politologa i badacza stosunków międzynarodowych, odnosi się nieodparte wrażenie, że jest to jedna z najgłębszych i najbardziej wnikliwych prac zbiorowych traktująca o stosunkach polsko-rosyjskich (w tym przypadku o ich aspektach prawnych i prawnomiędzynarodowych) od czasu wydania głośnego i ważnego tomu Białe plamy – czarne plamy: sprawy trudne w polsko-rosyjskich stosunkach 1918–2008, pod redakcją Adama Daniela Rotfelda oraz Anatolija Torkunowa (PISM, Warszawa 2010). […] W omawianym tutaj tomie mamy – mimo wszelkich przeciwności losu (epidemia COVID-19, agresja Rosji na Ukrainę) – niezwykle solidny, bazujący na głębokiej kwerendzie, inwentarz kwestii prawnych w relacjach polsko- rosyjskich, naświetlony w szerszej, prawnomiędzynarodowej perspektywie i oparty na bogatym oraz różnorodnym materiale źródłowym. prof. dr hab. Bogdan Góralczyk Praca pod redakcją prof. Władysława Czaplińskiego to lektura obowiązkowa dla badaczy stosunków polsko-rosyjskich. Tom studiów analizujących wybrane problemy prawnomiędzynarodowe, które po dziś dzień obciążają relacje Rzeczypospolitej Polskiej i Federacji Rosyjskiej, stanowi także niezbędne kompendium wiedzy dla polityków, dyplomatów, ekspertów i publicystów zajmujących się problemami polskiej polityki wschodniej. Podnosi bowiem pytania fundamentalne z punktu widzenia interesów państwa polskiego. dr Łukasz Adamski W tomie publikują: Michał Balcerzak, Władysław Czapliński, Patrycja Grzebyk, Ireneusz C. Kamiński, Bartłomiej Krzan, Aleksandra Mężykowska, Przemysław Saganek, Karolina Wierczyńska, Grzegorz Wierczyński, Szymon Zaręba.

Juliusz Bursche (1862–1942) był zwierzchnikiem największego protestanckiego Kościoła w międzywojennej Polsce, Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (inaczej: luterańskiego), wówczas dużo liczniejszego i bardziej wpływowego niż obecnie, mającego charakter niemiecko-polski. Wywodził się z rodziny osadników niemieckich, którzy dotarli do ówczesnego Królestwa Polskiego w pierwszej połowie XIX w. i był pierwszą osobą w rodzie, która się utożsamiła z polskością. Jako świadomy „Polak z wyboru”, stojący u steru Kościoła przez trzy i pół dekady, poprowadził on swych wiernych przez najbardziej burzliwy okres XX w.: od rewolucji 1905 r. do II wojny światowej. Uznał, że Kościół powinien się otworzyć na potrzeby coraz liczniejszych wiernych mówiących po polsku i umożliwił rozwijanie posługi w tym języku, nie zapominając przy tym o swych niemieckich współwyznawcach. Za lojalność wobec państwa polskiego oraz za swą zdecydowaną antynazistowską postawę został aresztowany przez hitlerowców już na początku II wojny światowej i zmarł w obozie koncentracyjnym. Udowodnił, że ewangelicy mogą mieć polską tożsamość narodową, co nie było sprawą oczywistą w pierwszych dekadach XX w. Monografia zbiera teksty Juliusza Burschego, prezentuje recepcję jego myśli od czasów rozbiorowych, a także współczesne badania i interpretacje. Jest to tom wieloautorski, przybliżający sylwetkę biskupa oraz jego dziedzictwo, w tym pośmiertne docenienie jego działalności i dorobku intelektualnego. Wybory, jakich dokonywał, miały ogromne znaczenie dla dużej społeczności obywateli Polski międzywojennej, wzbudzały więc ogromne emocje, a także krytykę długo po ostatniej wojnie. Dowody jednoznacznej aprobaty i docenienia ze strony państw polskiego i niemieckiego przyszły wiele lat po jego śmierci, a książka ta jest także ich zapisem. Ze wstępu Dzieje rodziny Bursche są emanacją dziewiętnastowiecznych losów polskich ewangelików na terenie zaboru rosyjskiego. Byli oni częścią większej zbiorowości protestanckiej na tych ziemiach, składającej się z potomków starej szlachty różnowierczej z XVI wieku, emigrantów z krajów niemieckich, przybyszy z Mazur, osiedlających się na Suwalszczyźnie i północnym Mazowszu, autochtonicznej ludności polskiej zamieszkującej ziemię wieluńską czy polskojęzycznych „olędrów” zamieszkujących nabrzeża Bugu. (…) Z grona kolonistów niemieckich ulegających wpływom polskiej kultury i polonizujących się pochodził bohater niniejszej książki. (…) Jest to niewątpliwie książka przedstawiająca postać Burschego bez patosu i starająca się zebrać cały dotychczas znany dorobek na jego temat. Wnosi także nowe ustalenia, dotyczące zwłaszcza ostatnich lat jego życia. prof. dr hab. Jarosław Kłaczkow, UMK Zawarty w książce różnorodny materiał tworzy interesującą mozaikę, uzupełniającą obraz biskupa Burschego i jego rodziny, jaki wyłania się z dotychczas dostępnych publikacji. Fakt, że w mozaice tej obok tekstów naukowych znalazły się teksty wspomnieniowe, odwołujące się do pamięci rodzinnej czy wręcz relacje o dziennikarskim charakterze, przydaje jej wartości. dr hab. Jerzy Sojka, prof. ChAT „Moje oczy są pełne łez, kiedy wspominam ostatnie Wigilie u nas i radosne Sylwestry u Heniów i moje osamotnienie. Duszę moją przytłacza nieszczęście naszego kraju, niepewna przyszłość, długie więzienie. Moja praca życiowa: stworzenie silnego, mającego wpływ Kościoła ewangelickiego w ultrakatolickiej Polsce, który by przyciągał Polaków i Niemców, jest zniszczona. Spalone są moje notatki, pamiętnik biskupi, protokoły wizytacji, zeszyty z kazaniami, przemówieniami i odczytami – cały materiał do historii moich czasów, a także moje książki. To jest tragedią mojego życia. Mimo to nie ogarnia mnie rozpacz ani nie tracę odwagi. Jedno mi pozostało: Wy i Wasza miłość, która może opromieni mi wieczór mojego życia, jeśli taki przeznaczony mi jest w miłosierdziu Bożym”. Fragment listu Juliusza Burschego z 15 grudnia 1940 r. z obozu Sachsenhausen-Oranienburg

KSIĘGA KU PAMIĘCI PROF. WOJCIECHA J. BURSZTY Chcieliśmy, aby księga ku pamięci Wojciecha Józefa Burszty – wybitnego antropologa kultury i kulturoznawcy – odbiegała od większości podobnych publikacji. Zgromadzone w niej artykuły są bardziej rodzajem wariacji, w których rezonuje myśl Profesora, niż odtwarzaniem konceptów i idei klasyka (już!) polskich nauk społecznych i humanistycznych. I właśnie poprzez taki dobór głosów – dotyczących statusu antropologii dzisiaj, problemów tożsamości, narodu, popkultury, literatury i filmu w epoce późnej nowoczesności – pokazujemy żywość i znaczenie dorobku, który autor Świata jako więzienia kultury pozostawił. W tomie publikują: Monika Baer, Michał Buchowski, Izabela Bukraba-Rylska, Mariusz Czubaj, Adam Czyżewski, Bernadetta Darska, Maja Dobiasz-Krysiak, Andrzej Dorobek, Maciej Dudziak, Elżbieta Durys, Agnieszka Kazibut, Tomasz Kamusella, Krzysztof Kasiński, Waldemar Kuligowski, Marcin Lisiecki, Justyna Marcinkowska, Mateusz Marczewski, Jacek Jan Pawlik, Michał Rauszer, Bardhyl Selimi, Joanna Szczepanik, Magdalena Szpunar, Ewa Tracz.

Pomimo stwierdzania licznych problemów, barier i złych praktyk autorzy wciąż dostrzegają możliwości naprawy i rozwoju nauki. Zapewne kluczowe jest kształtowanie odpowiednich postaw naukowców, ich indywidualnego podejścia do spraw naukowych. Dobrze byłoby, gdyby uwarunkowania formalno-instytucjonalne nie stwarzały w tym zakresie barier ani nie narzucały konieczności koncentracji na sprawach z perspektywy prawdziwej nauki marginalnych. Pozostaje wyrazić nadzieję, że również przedmiotowa monografia przyczyni się do przypomnienia naukowych priorytetów. /fragment książki/ Książka wnosi cenny wkład w toczący się dyskurs na temat złożonych problemów funkcjonowania nauki w Polsce: od jej finansowania po zagadnienia formalno-ewaluacyjne, rozwój kadry i kształcenie. Prof. dr hab. inż. Mirosława El Fray Autorzy książki to eksperci o bardzo wysokich kompetencjach w sferze nauki (…) posiadają bogatą wiedzę zarówno teoretyczną, jak i praktyczną (…). Nauka jest sektorem bardzo zróżnicowanym wewnętrznie, dlatego wymaga w odniesieniu do różnych jej części zdywersyfikowanego podejścia. Rozwiązania proponowane dla nauk technicznych czy medycznych wymagają zasadniczej modyfikacji w przypadku nauk społecznych. Trafnie i rzetelnie został uwzględniony w tej pracy także kontekst międzynarodowy i krajowy nauki. Prof. dr hab. Jacek Szlachta Autorzy: Andrzej Jacek Blikle, Tadeusz Gadacz, Marian Gorynia, Iwona Hofman, Hubert Izdebski, Krzysztof Jajuga, Jacek Jemielity, Tomasz Komornicki, Jacek Kuźnicki, Eugeniusz Molga, Maciej J. Nowak, Rafał Rakoczy, Marek Safjan, Bronisław Sitek, Przemysław Śleszyński, Łukasz A. Turski, Grzegorz Węgrzyn, Leszek Zasztowt

Exploring the meaning and origin of kidnapping, this book delves into its political and various other causes. It aims to provide valuable insights into the complexities surrounding this issue, acknowledging the potential for errors and inviting constructive criticism to enhance its content.

Nie będzie przesadą stwierdzenie, że dla wielu osób pierwszy kontakt z wiedzą o filmie następował dzięki publikacjom Jerzego Płażewskiego. O dziejach kina uczyliśmy się z jego Historii filmu dla każdego (jej tytuł zmieniał się w kolejnych wydaniach), dzięki wcześniejszej książce poznawaliśmy Język filmu. Tysiące obejrzanych filmów, nieprawdopodobna wręcz liczba tekstów (publikował przez prawie 70 lat!): książek, recenzji, korespondencji z międzynarodowych festiwali, których był stałym bywalcem, artykułów narzucających niekiedy sposób myślenia o kinie, prowadzenie Kina Dobrych Filmów „Wiedza” w warszawskim Pałacu Kultury i Nauki, wreszcie wieloletnie członkostwo w Filmowej Radzie Repertuarowej przy Centrali Wynajmu Filmów – wszystko to miało niewątpliwy wpływ na świadomość filmową kilku pokoleń polskich kinomanów. Bycie krytykiem nie oznaczało dla niego jedynie określenia dotyczącego zawodu, który wykonywał. Stanowiło sposób życia, które przepełniała ciekawość kina oraz przekonanie o jego doniosłej roli jako sztuki. Kolejne tomy serii dotyczyć będą innych ważnych dla polskiej krytyki filmowej postaci, m.in. Krzysztofa Teodora Toeplitza, Bolesława Michałka, Zygmunta Kałużyńskiego. Zamiarem redaktorów jest naszkicowanie obrazu krytyki oraz zrekonstruowanie roli, jaką niegdyś odgrywała. Być może okaże się to pomocne dla podjęcia dyskusji o specyfice, funkcji, a nawet zasadności istnienia krytyki filmowej w dzisiejszej rzeczywistości. Barbara Giza i Piotr Zwierzchowski

Tego typu przeglądowe i porządkujące pozycje są niezwykle ważne i potrzebne zarówno dla badaczy jak i szerszego grona czytelników. Funkcjonują one jako swoiste „drogowskazy” czy punkty orientacyjne w gąszczu szczegółowych studiów i analiz. Wyróżniającą zaletą tej konkretnej monografii jest sposób pokazania dynamiki i powiązań dwóch kluczowych kategorii, czyli przywództwa i zarządzania w kontekście kryzysu, a więc stanu, który coraz częściej będzie towarzyszył naszemu życiu indywidualnemu i zbiorowemu, czy tego chcemy, czy nie. prof. UJ dr hab. Andrzej Bukowski, Uniwersytet Jagielloński Istotnym przedsięwzięciem zrealizowanym w ramach monografii jest wykorzystanie ustaleń naukowych dotyczących przywództwa, w nowej niejako odsłonie, pod którą kryją się sytuacje nadzwyczajne i momenty kryzysowe. […] Monografia stanowi bardzo cenny wkład do badań nad przywództwem w administracji publicznej, szczególnie w perspektywie zarządzania kryzysowego. dr hab. Sebastian Kozłowski, Uniwersytet Warszawski