Bonowicz Wojciech Knihy

Spotkanie z mądrością księdza Tischnera Czy myśl ks. Tischnera wymaga popularyzacji? A jeśli tak, to w jakiej formie? Wojciech Bonowicz, autor biografii Tischner i tomu gawęd Kapelusz na wodzie poświęconych tej wybitnej postaci, od lat stara się przybliżać osobę i dzieło Tischnera nowym czytelnikom. Wbrew pozorom dorobek tego filozofa i duszpasterza stawia przed czytelnikami mn�stwo wyzwań, z kt�rych największym jest chyba wielość gatunk�w, jakimi posługiwał się jako autor. Wywiad, wykład, esej, artykuł, notka, rozprawa - to tylko niekt�re z nich. Wojciech Bonowicz proponuje w Alfabecie... przekrojową lekturę pism i wypowiedzi, kt�re zostały po ks. Tischnerze. Wiele z nich jest zupełnie nieznanych lub zapomnianych. Bonowicz porządkuje je według rozmaitych haseł, wśr�d kt�rych są pojęcia kluczowe dla jego filozofii (wolność, spotkanie czy nadzieja), wątki obecne w publicystyce (demokracja, Kości�ł, wartości chrześcijańskie), a także elementy biografii (g�ry, g�rale, komunizm, opozycja, wiara, ale też humor). Alfabet... ma być poręcznym przewodnikiem po dziele Tischnera, kt�re wciąż wydaje się inspirujące i w kolejnych pokoleniach zdobywa nowych czytelnik�w.

Za sprawą K.R. Poppera metoda krytyczna stała się w XX wieku synonimem nie tylko metody naukowej, lecz w ogóle racjonalnego dyskursu. Idea metody krytycznej jest jednak ideą kontrowersyjną. Dla kontynuatorów myśli Hume'a jest ona nadal synonimem sceptycyzmu poznawczego. Dlatego deklaracja Poppera z lat 50. ubiegłego stulecia, iż od zawsze uważał siebie za realistę, wywołała konsternację nawet wśród jego najbardziej zagorzałych zwolenników. Czyż można być zwolennikiem krytycyzmu i zarazem realistą? Istnieje wszakże inna tradycja krytycyzmu mająca swe korzenie w myśli Sokratesa i Kanta. Jest ona drogą pośrednią pomiędzy niekrytycznym dogmatyzmem a hiperkrytycznym sceptycyzmem. Łączy ze sobą dwa przeciwne elementy: negatywną krytykę zasad z pozytywnym ich potwierdzeniem. Metoda krytyczna Poppera wyrasta z tradycji filozofii krytycznej Kanta. Nie jest jednak jej prostą kontynuacją, lecz rezultatem złożonego procesu. Był to proces krytycznej modyfikacji podstawowych pojęć i założeń filozofii Kanta, rozpoczęty przez J.F. Friesa i kontynuowany w jego szkole. Autor podejmuje się w obecnej pracy analizy tego złożonego procesu w celu pokazania zarówno intelektualnych związków Poppera z tą tradycją, jak i jego nowatorstwa.

Fenomenalny świat wybitnego kosmologaZaczął edukację w radzieckim kołchozie, by po latach zająć się wyjaśnianiem natury Wszechświata. Studia i�pierwsze lata życia kapłańskiego upłynęły mu pod znakiem trudnych gier z władzami komunistycznymi. Na seminariach w Castel Gandolfo spotykał się z Janem Pawłem II. Uważa, że B�g ? kt�rego nazywa Wielkim Nieznajomym ? uprawia matematykę. W wolnych chwilach oddaje się zamiłowaniu do kryminał�w i�zabaw na symulatorach lot�w.Prestiżową Nagrodę Templetona z rąk księcia Filipa otrzymał za pokonywanie barier między nauką a�religią. Oba oblicza księdza Hellera ? to naukowe i to duchowne, a przede wszystkim także trzecie, prywatne ? wyłaniają się w pełnej krasie z tej barwnej i�wielowątkowej opowieści.Od dzieciństwa na Sybirze po czerwone dywany Pałacu Buckingham ? światowej klasy polski naukowiec po raz pierwszy o�swojej drodze życiowej.

Bajki Misia Fisia to takie małe historyjki, żeby było weselej. Weselej, czyli - lżej. Najnowsza książka Wojciecha Bonowicza to zbiór niezwykłych, mądrych, czasem zabawnych a czasem smutnych opowiastek, które zachęcają do zadumy i wrażliwego spojrzenia na otaczającą nas rzeczywistość. Kto by pomyślał, że mały, trochę nieporadny Miś, który nie potrafi nawet pisać, jest tak wnikliwym obserwatorem! Dodatkową gratką dla czytelników są subtelne i oryginalne ilustracje, których autorem jest Bartosz Waglewski, czyli Fisz.

Z szóstej poetyckiej książki krakowskiego poety, laureata Nagrody Literackiej Gdynia, do uszu czytelnika dobiegają echa i pogłosy dawnych wydarzeń, zaprzeszłych historii i zapisanych w stopklatkach wspomnień. Wszechobecna iluzoryczna gama odpamiętywań wskrzesza to, co byłe, kreując (nie)rzeczywistość na przecięciu tego, co minione i teraźniejsze. 'Echa' to 100. książka w serii Biura Literackiego 'Poezje'!

Wojciech Bonowicz należy do najbardziej rozpoznawalnych głosów poetyckich polskiej poezji ostatniego ćwierćwiecza. Wielokrotnie wyróżniany i nagradzany, tłumaczony na najważniejsze języki europejskie (jego wybory wierszy zostały opublikowane między innymi w Stanach Zjednoczonych, Włoszech, Czechach i Rumunii), jest Bonowicz twórcą uznanym, zaś kolejne wydawane przez niego tomy są ciepło przyjmowane zarówno przez krytyków, jak i czytelników. Prezentowany tom jest dokonanym przez autora retrospektywny wyborem utworów z jego dotychczasowych książek poetyckich, dopełniony okazjonalnymi tekstami z prasy i niepublikowanymi „wierszami z koncertów”. Jest to z pewnością najbardziej reprezentatywny wybór wierszy tego poety. Otrzymaliśmy książkę, dzięki której można spojrzeć na twórczość Wojciecha Bonowicza z szerszej perspektywy.

„Najbardziej znany góralski dowcip opowiadany przez Tischnera ma za bohatera nieśmiertelnego Franka Gąsienicę. »Po mnie nic nie zostanie oprócz tych paru dowcipów – tym raduję się oczywiście – które Franek Gąsienica wymyśla, a ja, jak ten magiel, powtarzam«, mówił Tischner podczas jednego z wykładów. Otóż w czasie powodzi w Łopusznej chłopi stali przy moście na Dunajcu i obserwowali, co się dzieje. Przedmiot refleksji był zawsze ten sam: czy woda zabierze most, czy nie zabierze. Ale tym razem chłopów coś zaintrygowało: unoszący się na wodzie góralski kapelusz. Patrzą – stanął na prądzie. Za chwilę – pod prąd. Zaś stanął – i z prądem. »Coz to? Cud?«, pyta jeden. »E nie, to Franek Gąsienica. Pedzioł, ze ma w dupie powódź i orze«. Dowcip ten – góralska wersja wezwania: »Róbmy swoje!« – zrobił zrozumiałą karierę w latach stanu wojennego. Przy różnych okazjach Tischner powtarzał, że nie ma czasów tak złych, żeby nie można było uprawiać nauki, a w szczególności – oswajać świata myśleniem”. (fragment) „Czasami się śmieję, że najpierw jestem człowiekiem, potem filozofem, potem długo, długo nic, a dopiero potem księdzem” – mawiał o sobie Józef Tischner. Nowa książka Wojciecha Bonowicza przedstawia wybitnego myśliciela, duszpasterza i publicystę przede wszystkim jako „Józka z Łopusznej”, który zjednywał sobie wszystkich ogromnym poczuciem humoru i dystansem do samego siebie. Z połączenia krótkich obrazów powstał barwny portret Tischnera, człowieka nietuzinkowego, wnoszącego ożywczy ferment do polskiego życia intelektualnego i publicznego. Wojciech Bonowicz (ur. 1967) – poeta, publicysta, dziennikarz. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako poeta debiutował w 1995 tomem Wybór większości. Tom Pełne morze został nagrodzony w 2007 Nagrodą Literacką Gdynia w kategorii poezja. Jego biografię księdza Tischnera nominowano do Nagrody Literackiej Nike (2001). Współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym”, miesięcznikiem „Znak” i TVP Kultura. Mieszka w Krakowie.

W czasach zamętu wielu z nas pyta, gdzie szukać ukojenia. Wojciech Bonowicz, autor nominowany do Nagrody Literackiej Nike, inspiruje, zaprasza do refleksji i poszukiwania źródeł pocieszenia i radości. Przeprowadza nas przez trudy dzisiejszego świata – wieczny brak czasu, kryzysy i epidemię samotności. Z życzliwością i niepodrabialnym humorem pokazuje, jak odnajdować równowagę i pełnię. Radzi, by zaufać nadziei, z której wyrasta każda szansa na lepsze.