Solecki Mariusz Knihy

Mapa samochodowa Hiszpanii i Portugalii w skali 1:900 000. Informacja turystyczna Odległości w km Indeksy z kodami pocztowymi

Idealna propozycja dla uczniów, studentów, nauczycieli i wreszcie wszystkich zainteresowanych świadomym czytaniem literatury. Słownik środków stylistycznych z przykładami dostarcza bowiem praktycznych narzędzi do analizy dzieła literackiego. Publikacja zawiera ponad 50 zwięźle i przystępnie zredagowanych definicji środków artystycznego wyrazu. Dodatkowo pod każdym z haseł zgromadzono po 10 przykładów pochodzących z autentycznego materiału literackiego: wierszy, opowiadań, powieści, eposów i nie tylko. Bazę przykładów z powodzeniem można wykorzystać na przykład do ćwiczeń na zajęciach języka polskiego w szkole podstawowej i średniej. A więc do dzieła!

Wisław Męcina wiceprezes Krajowej Federacji Futbolowej (KFF) wyglądał jak skrzyżowanie eksponatu z muzeum socrealizmu w Kozłówce z sarmackim portretem trumiennym; MP4 leciał na łeb, na szyję tam, gdzie katechizm JPII oznakowuje obszary wewnętrznego nieuporządkowania. I tak do końca. Cóż to za książka i czego tu nie ma Jest nawet klub piłkarski Starzik Pszów, w którego bliskim mojemu sercu pierwowzorze byłem lewoskrzydłowym trampkarzem. Fajerwerki, brawura, wzruszenie. Kalokagatia. Mariusz Solecki marnuje się jako pisarz, nawet tworząc rzeczy tak świetne jak MP4. Powinien zostać naturalnym następcą Bońka i Sousy, Szpakowskiego i Borka. I jako taki stać się nowym Wierzyńskim. A i rekolekcjonistą. ks. prof. Jerzy Szymik Książka Mariusza Soleckiego emanuje tęsknotą za wielkim futbolem. Za piękną piłką, emocjami, wygranymi meczami, z których można być dumnym. To też opowieść o zawodniku, który jest gwiazdą, lecz nie tylko na murawie, ale również w normalnym życiu. Jednak nie jest to zwykła opowieść o futbolu, gdyż autor przetyka ją wierszami (aczkolwiek sam paradoksalnie przyznaje, że piłka nożna i poezja to nie jest dobrana para), cytatami, historiozoficznymi refleksjami. Choć niejednokrotnie my, kibice, mamy wrażenie, że polska piłka kiedyś była wielka, piękna i wspaniała, to dzięki tej książce można mieć nadzieję, że już tak jest, a na pewno kiedyś znów tak będzie. Sebastian Reńca, pisarz

„Książka Soleckiego zajmuje się historią zakłamywania i (niezbyt niestety budującą, objętościowo skromną) historią odkłamywania naszych dziejów przez literaturę. Słabość, ułomność, nieśmiałość połączona niemal z poczuciem winy tych prób odkłamywania bierze się stąd, że prawie wszyscy wybitni pisarze krajowi wzięli udział w fałszowaniu rzeczywistości w interesie komunistycznej władzy i własnym. Znani literaci przez lata dorabiali najwznioślejszą ideologię do najpotworniejszych zbrodni. Na ich kłamstwach wyrosły autorytety moralne i finansowe – ujawnienie prawdy zagraża interesom zbyt wielu ludzi. W Polsce wciąż trwa walka AK i UB. Teraz II pokolenia AK i II pokolenia UB. Dobrym, znakomicie pogłębiającym pracę zabiegiem Soleckiego jest połączenie analizy literackiej z przypomnieniem historycznego tła wydarzeń. Unaocznia to ogrom fałszu i pogardę literatów propagandzistów nie tylko dla prawdy, ale także dla czytelników. Nic nie jest tak zabójcze dla kłamców i ich dzieł jak przypomnienie faktów i słów. Solecki to właśnie robi”. Bohdan Urbankowski

Artykuły zawarte w zbiorze tworzą trzy grupy tematyczne: tragiczne losy ludzi przesiedlonych z Kresów na ziemie zachodnie i ich dawnych mieszkańców, opowieści o bohaterskich żołnierzach z AK, walczących z hitlerowskim okupantem, oraz sylwetki żołnierzy wyklętych, którzy stanęli do nierównego boju z sowieckimi oswobodzicielami. Bohaterami tych historii są – obok takich postaci jak Baczyński, Krahelska czy Fieldorf – także mniej znani bojownicy o wolność ojczyzny, a nawet ci całkowicie chyba zapomniani bądź skazani przez komunistyczny system na banicję ze świadomości Polaków. Ukazywani niegdyś w krzywym zwierciadle, zasługują przecież nie tylko na godne miejsce na cmentarzach bohaterów wojennych, ale także na wdzięczną pamięć rodaków.

Pierwsza na rynku, eseistyczna monografia poświęcona kinowo-telewizyjnym przedstawieniom żołnierzy wyklętych. Autor dzieła, Mariusz Solecki (ur. 1975) badacz kulturowego wizerunku antykomunistycznego podziemia (Literackie portrety żołnierzy wyklętych. Esej o literaturze polskiej lat 19482010, 2013; Wynurzenie z czerwonej rzeki, 2017; Płaszcz chwały. Antologia wierszy o Żołnierzach Wyklętych, 2017; Dramaty o żołnierzach wyklętych, 2019), stały współpracownik kwartalnika Wyklęci zaprasza Czytelnika do kolejnej barwnej, erudycyjnej opowieści o antykomunistycznych partyzantach. Wychodząc od Jasnych Łanów i Popiołu i diamentu, a kończąc na Czasie honoru i Wyklętym rzetelnie, z demaskatorską pasją rekonstruuje obraz uczestników II konspiracji zawarty w trzydziestu siedmiu filmach fabularnych i trzech serialach telewizyjnych, nakręconych w siedemdziesięcioleciu 19472017.

Najważniejsza część sporu o Ordynację Zamojską toczyła się w latach 1665-1673 i była istotnym konfliktem politycznym w państwie polsko-litewskim w tym okresie. Książka ta stanowi nie tylko opis tej rywalizacji, która sama w sobie nie doczekała się dotychczas osobnego opracowania. Odpowiada też na liczne związane z nią pytania badawcze. Jest więc skierowana do wszystkich tych, którzy chcą wiedzieć nie tylko jak coś się stało, ale też dlaczego coś się stało. Sięgnąć po nią może każdy. Nawet ktoś, kto na co dzień nie zajmuje się zawodowo historią. Do walki o spadek po III Ordynacie zmarłym bezpotomnie 7 kwietnia 1665 r. Janie Sobiepanie Zamoyskim stanęło w sumie osiem osób. Zgodnie ze statutem Ordynacji i ostatnią wolą zmarłego prawo do dziedziczenia majątku posiadała boczna linia Zamoyskich. Nie uznawały go jednak pozostałe strony sporu. Wspomniany konflikt był ważnym tematem nie tylko spraw w sądach i trybunałach, ale też obrad niemalże wszystkich sejmów i sejmików tego okresu. Rywalizujące strony nie zawahały się też uciec do walki zbrojnej. Stanowił problem polityczny, który miał wpływ na wiele innych wydarzeń zaistniałych w tym czasie; na przykład na przebieg sejmu elekcyjnego 1669 r., niemalże przyczyniając się do jego zerwania, czy na rywalizację stronnictwa królewskiego z tzw. malkontentami za panowania Michała Korybuta Wiśniowieckiego. W jego rozwiązanie musiało zaangażować się całe aktywne politycznie społeczeństwo I Rzeczypospolitej. Niewątpliwie niósł on ze sobą duże zagrożenie nie tylko dla jedności politycznej państwa polsko-litewskiego, ale też (choć jedynie pośrednio) dla jego suwerenności. Stał się też jedną z przyczyn zwiększania się niewydolności politycznej Rzeczypospolitej, która finalnie doprowadziła do jej upadku.

Książka przedstawia losy kapitana Jana Bukowskiego, absolwenta Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu, żołnierza 5 pac, dowódcy baterii haubic w kampanii wrześniowej, uczestnika francuskiego ruchu oporu, oficera transportującego z Gibraltaru do Wielkiej Brytanii dokumenty znalezione w Liberatorze, w którym zginął gen. Sikorski, wreszcie adiutanta 14 pal 4 DP 1 KP. W publikacji zawarto m.in. rozdział o wyjątkowej organizacji sabotażowo- dywersyjnej Nurmi, w której Jan Bukowski był komendantem sekcji, oraz szczegółowy opis działalności siatki wywiadowczo-przerzutowej, do której przyłączył się bohater książki, chcąc w 1947 r. sprowadzić z Polski na Wyspy swoich bliskich. Autor w książce odtwarza zapewne po raz pierwszy tak dokładnie historię porwania Tadeusza Bejta młodego uczestnika siatki przerzutowej, porwanego tak jak i kpt. Bukowski w 1947 r. w Berlinie przez komunistycznego agenta Gerharda Bielke Andersena. Imponujący jest wykorzystany w książce materiał źródłowy, w tym ikonograficzny. Czytelnik pozna szerokie grono osób związanych z kpt. Bukowskim a także jak wyglądał on sam na różnych etapach swojego życia. Biografia powstała w oparciu o archiwa rodzinne szeroką kwerendę w zasobach archiwów państwowych polskich, brytyjskich, francuskich, niemieckich, litewskich, łotewskich, estońskich, rosyjskich i amerykańskich.