Nikt nie był bezpieczny. Każdy obywatel Polski mógł zostać aresztowany bez podania powodu na trzy miesiące, a w praktyce ten okres mógł być wydłużany w nieskończoność. W połowie 1934 roku powstał obóz w Berezie Kartuskiej, gdzie władze kierowały osoby uznane za potencjalne zagrożenie dla systemu bez śledztwa i wyroku. Za murami nie obowiązywało żadne prawo. Więźniowie doświadczali brutalnych tortur fizycznych i psychicznych, a niektóre z nich kończyły się śmiercią. Ekstremalne ćwiczenia i prace prowadziły do samobójstw oraz trwałej utraty zdrowia, nawet wśród najmłodszych. Niektórzy policjanci, nie mogąc znieść brutalności, również popełniali samobójstwa. Obóz działał przez pięć lat, a reżim stawał się coraz bardziej okrutny, co było zasługą nadzorującego Wacława Kostka-Biernackiego, określanego jako „chorobliwy sadysta”. Przez Berezę przewinęło się około trzech tysięcy osób różnych narodowości, w tym Polaków, Żydów, Ukraińców, Białorusinów i Niemców. Autor, Wojciech Lada, znany z odkrywania białych plam w polskiej historii, w „Berezach” opisuje jeden z najciemniejszych epizodów w dziejach Polski.
