Maracewicz Tomasz Knihy

Książka omawia praktyczne zastosowanie prawideł MPZZM. W szczególności pierwszeństwo drogi, zachowanie się statków wobec siebie, znaki dzienne przewidziane prawidłami, światła nawigacyjne i sygnały wzywania pomocy. Autor przedstawia wiele cennych rad i wskazówek zachowania się w różnych sytuacjach na wodzie. Niezbędnik żeglarza Międzynarodowe Prawo Drogi Morskiej w praktyce zawiera informacje przydatne wszystkim żeglującym po morzu. Ze względu na zastosowaną technologię druku, książka nie jest narażona na niszczące oddziaływanie wody co sprawia, że można z niej korzystać również podczas rejsu.

Wielka Gra Wodzów to kolejny tom opowieści o dobrym prowadzeniu drużyny harcerskiej, kontynuacja historii rozpoczętej podręcznikiem dla zastępowych Harcerstwo to Gra! Mnóstwo praktycznie i przystępnie podanej wiedzy, niezbędnej dla każdego Wodza z granatowym sznurem i kandydata przygotowującego się do tej roli. Ze wstępu: Drużynowy to jest taki zastępowy, który „dorósł”, ale nie „wyrósł”, który dzięki zaskakującemu zbiegowi okoliczności zaczął spoglądać na harcerstwo od tej innej, chciałoby się powiedzieć – poważniejszej strony. Zaczął spoglądać i ponownie się nim zachwycił. Odkrył, że te wszystkie harcerskie gry na zbiórkach zastępów to właściwie jedna gra. Wielka Gra. Gra, w której on może zostać wodzem. Dobrze wiecie, że jest to naprawdę wspaniałe doznanie. Chcielibyśmy wam w tej drodze towarzyszyć, a w razie wątpliwości – objaśnić jej główne zasady. A są one właściwie proste i oczywiste. I pewnie dlatego tak często trzeba je powtarzać, bo człowiek ma dziwną tendencję, że szybko przestaje zwracać uwagę na coś, co jest jasne i oczywiste. Wierzymy, że poprzez nasz podręcznik będziemy w stanie służyć wam pomocą i podpowiedzią w podstawowych kwestiach i problemach, na które możecie się natknąć, rozpoczynając prowadzenie drużyny harcerskiej. Liczymy, że także później, gdy będziecie już starymi wyjadaczami, zechcecie do niej powrócić, żeby coś sobie przypomnieć albo wręcz podyskutować z nią. Ufamy, że tak będzie. Zatem… do dzieła!

Drugie wydanie napisanego współcześnie przystępnym językiem podręcznika pracy harcerskiej skierowanego bezpośrednio do zastępowych. Autor jest harcmistrzem z wieloletnim doświadczeniem wychowawczym, m.in. jako pierwszy Naczelnik Harcerzy ZHR i członek komendy kursu Jakobstaf. Książka bogato ilustrowana przez hm. Dariusza Grochala. Ze wstępu autora: Harcerstwo to gra. Czasem nawet – jak to wizjonersko napisał Józef Sosnowski, a po nim jeszcze raz Aleksander Kamiński – Wielka Gra. Gra fascynująca, przebijająca wszystkie planszówki i gry komputerowe, które poznałem. Naprawdę! Ma niewielkie wymagania sprzętowe, jest opracowana w 3D, grafikę wierną do złudzenia, zasady proste, a zarazem dające mnóstwo wariantów. Wreszcie to gra, w której czasem trudno odróżnić, co jest zabawą, a co prawdziwym życiem. I co zaskakujące, owa gra dostarcza wszystkim uczestnikom mnóstwo emocji i frajdy, mimo że od początku wiadomo, iż każdy gracz wygrywa! Niemożliwe? Spróbujcie!

Sto lat polskich żaglowców opisane w pasjonujący sposób przez doświadczonego oficera Daru Młodzieży i autora wielu książek żeglarskich i harcerskich. Od pierwszych podróży „Lwowa” aż po żeglugę „w czasach zarazy”. Autor obficie korzysta ze swego niezwykłego daru opowiadania historii, przeplata je anegdotami, ciekawostkami, biogramami. Nie pomija niczego, co dla miłośników żeglarstwa może być ciekawe i frapujące. Do tego ponad 400 wysokiej jakości, często unikatowych ilustracji i piękna szata graficzna. Uczta dla żeglarzy i miłośników morza. Z przedmowy Andrzeja Szlemińskiego: Chwała Autorowi za podjęcie trudu dotarcia do rozmaitych źródeł i udostępnienie nam rezultatów tej pracy. W efekcie dostaliśmy do rąk nie tylko frapującą opowieść, ale również rodzaj encyklopedii tematycznej, do której będziemy wracać przy różnych okazjach. Uważny i wrażliwy, jak również znający morze i żaglowce czytelnik z pewnością zauważy, że w całej opowieści przewija się jeden znaczący aspekt. Jest to oczywiście wychowawcza, a przede wszystkim kształtująca charakter młodych ludzi, chociaż nie tylko młodych, rola uczestnictwa w rejsie na żaglowcu szkolnym. Statek żaglowy i morze, po którym żegluje, wraz z wypracowanymi przez wieki regułami postępowania stanowi naturalne środowisko stawiające wymagania wpływające na tegoż charakteru kształtowanie. Ostatnio rozwinęła się tendencja do szczegółowej analizy i naukowego opisywania tego zjawiska, ale jako osobie od dziesięcioleci zaangażowanej w tego rodzaju działalność bliska mi jest forma jej postrzegania przez Autora, czyli najprostsza. (…) Jak zauważył Autor, nie wszystkie nacje jednakowo, ale i różnie z upływem czasu oceniały walory żaglowców jako stwarzających unikalne środowisko mające wpływ na kształcenie i kształtowanie charakterów przyszłych marynarzy, i nie tylko. W latach pięćdziesiątych XX wieku zarysowała się realna groźba, że żaglowce, zwłaszcza te największe, znikną z mórz i oceanów. Na szczęście tak się nie stało i chwała tym, którzy do tego nie dopuścili w kraju, gdzie jak pisał Sebastian Fabian Klonowic pod koniec XVI wieku: „Może nie wiedzieć Polak, co to morze, gdy pilnie orze”. I chwała tym, którzy nie tylko na żaglowcach pływają, ale również o nich piszą. Bo historia polskich żaglowców szkolnych to dla nas Polaków niewątpliwy powód do dumy.