Moja ostatnia książka ma na celu podzielenie się z podobnymi do mnie stworzeniami naszego wspólnego ojca tajemnicami wewnętrznego świata człowieka. Gurdżijew napisał te słowa 6 listopada 1934 roku, poświęcając kilka miesięcy na przygotowanie materiału do trzeciego cyklu swoich pism, zatytułowanego Życie jest realne tylko wtedy, gdy Ja jestem. Jednak 2 kwietnia 1935 roku nagle przestał pisać. Tekst zawarty w książce to fragmentaryczny szkic tego, co zamierzał przedstawić, mający na celu stworzenie w czytelniku prawdziwego wyobrażenia o świecie realnym. Gurdżijew zwraca się do współczesnego człowieka, który odczuwa brak sensu w życiu, wskazując drogę, która nie izoluje od życia, lecz przez nie prowadzi, uwzględniając sprzeczności i przeciwstawne siły. Georgij Iwanowicz Gurdżijew, uznawany za jednego z największych mistyków XX wieku, urodził się w Armenii około 1870 roku i zmarł w Paryżu w 1949. W latach 1894-1912 podróżował po Azji i Bliskim Wschodzie, zgłębiając prastare tradycje. Po przeprowadzce do Moskwy w 1913 roku, osiedlił się we Francji, gdzie w 1922 roku założył Instytut Harmonijnego Rozwoju Człowieka. Po wypadku samochodowym w 1924 roku skupił się na pracy pisarskiej, która miała obejmować trzy cykle pism. Pierwszy cykl ukazał się po jego śmierci, drugi kilka lat później, a trzeci nigdy nie został ukończony.
