Istnieje powszechne przekonanie, że serce kultury japońskiej i klucz do jej
zrozumienia stanowi buddyzm zen. Na poparcie tego twierdzenia przytacza się
szereg tzw. sztuk zen, czyli form działalności postrzeganych bardziej jak
droga duchowego rozwoju niż twórczość artystyczna, której zwieńczeniem jest
ukończone dzieło. Przede wszystkim wymienia się tutaj chad drogę herbaty,
poezję haiku, projektowanie ogrodów, malarstwo tuszowe i kaligrafię, ale także
sztuki walki (takie jak kend czy kyd). Książka przedstawia historię zen w
Japonii, wpływ na poszczególne, wybrane sztuki określane mianem sztuk zen,
poddając jednocześnie krytyce narosłe wokół nich nadinterpretacje, by w ramach
podsumowania zaprezentować racjonalną analizę ich koncepcji.
W książce podjęto zagadnienie powszechnie znane i analizowane w zagranicznej
literaturze przedmiotu, ale nowatorskie na gruncie polskich badań
urbomorfologicznych. Monografia jest poświęcona koncepcji Fringe Belt jednej z
kluczowych w brytyjskiej morfologii miast oraz zjawisku o tej samej nazwie,
które w strukturze przestrzennej miasta jest reprezentowane przez tereny
obrzeży miejskich zarówno dawnych, jak i aktualnych, wykazujących duży stopień
trwałości. W planie miasta formują one specyficzne strefy wyróżniające się
ekstensywnymi formami użytkowania oraz zagospodarowaniem głównie o charakterze
instytucjonalnym, rekreacyjnym i przemysłowym. Analiza tych stref, w ujęciu
historycznym, pozwala uporządkować strukturę morfologiczną badanych miast,
ułatwia zrozumienie dynamiki procesów zachodzących na ich obszarze i pomaga
przewidywać przyszłe przeobrażenia struktur urbanistycznych, co czyni
koncepcję Fringe Belt atrakcyjną nie tylko dla geografów, lecz także dla
planistów. Publikacja składa się z dwóch części. W pierwszej, o charakterze
wprowadzającym, ukazano genezę koncepcji Fringe Belt, jej rozwój w światowych
badaniach morfologicznych, założenia oraz metodologię badań. Szczegółowo
omówiono zjawisko Fringe Belt stanowiące szczególny element struktury
morfologicznej miasta, podkreślono jego uniwersalny charakter i specyfikę.
Część druga, empiryczna, zawiera prezentację rozwoju zjawiska Fringe Belt w
strukturze morfologicznej Radomia oraz opis prawidłowości, jakimi cechuje się
ono w miastach polskich. Monografia stanowi przykład dogłębnej analizy
urbomorfologicznej w ujęciu geograficzno-historycznym. Przedstawiono w niej
kompletny stan badań nad koncepcją Fringe Belt i zjawiskiem, którego dotyczy,
a także zgromadzono wiedzę z zakresu morfologii miast wykraczającą poza
dotychczasowy poziom jej powszechnej znajomości w Polsce.
