Andrzej Dobosz je poľský autor, ktorého skoré vzdelanie zahŕňalo štúdium polonistiky a filozofie na Varšavskej univerzite pod vedením renomovaných profesorov. Jeho literárna dráha sa začala už počas štúdií a pokračovala v rôznych redakčných a divadelných úlohách. Doboszova tvorba je ovplyvnená hlbokým záujmom o filozofické a literárne prúdy, čo sa prejavuje v jeho jedinečnom štýle. Jeho dlhodobá cesta na Západ, začatá v roku 1974, a život medzi Parížom a Varšavou pravdepodobne formujú jeho pohľad na svet a literárne témy.
Teksty najwybitniejszego współczesnego polskiego felietonisty Andrzeja Dobosza stanowią swoistą kronikę życia inteligencji polskiej w okresie powojennym. Autor doskonale pamięta wydarzenia historyczne ostatniego półwiecza, umie oddać klimat minionych czasów sens wydarzeń, zachowania ludzi, istotę konfliktów, okoliczności publikacji różnych tekstów w prasie. Całość napisana piękną, elegancką polszczyzną, inkrustowana celną, dowcipną anegdotą.
zy książki Henryka Sienkiewicza, Mirona Białoszewskiego, Andrzeja Stasiuka, Jerzego Stempowskiego, Jacka Dehnela, Leopolda Tyrmanda, Jarosława Iwaszkiewicza, Marka Nowakowskiego, Tadeusza Różewicza, Zbigniewa Herberta, Witolda Gombrowicza czyta się lepiej w łóżku, czy nad biurkiem? Siedząc albo stojąc? W podróży, gdzieś z dala od domu, czy odwrotnie, w zaciszu pokoju? Odpowiedzi na te pytania udziela znany z filmów „Rejs”, „Stawiam na Tolka Banana” i „Ryś” Andrzeja Dobosza, felietonista Polskiego Radia i dziennika „Rzeczpospolita”. Szkice Dobosza są tym cenniejsze, że dotyczą osób, zdarzeń i historii, które autor zna od środka, uczestniczył w nich, przyglądał im się z bliska albo dowiedział się o nich z pierwszej ręki. Dobosz tworzy własny gatunek refleksji nad książką. Dokładnie i rzeczowo, czasem tak samo sensualnie opisuje dzieła, ale zarazem nie zawsze i niekoniecznie trzyma się ściśle ich treści – z opisów możemy poznać wymiary, ba, ciężar nawet książki i uwagi typu: „nadaje się do czytania przy biurku”, „nie da się czytać w łóżku”. Pozwala sobie na różne anegdoty, historyjki, aluzje, pozorne odejścia od „aktu lekturowego”. Gdybym był zmuszony do określenia gatunkowo pisarstwa Andrzeja Dobosza o książkach, zapewne próbowałbym szukać terminów w rodzaju: „gawęda o sześciu lekturach”. Krzysztof Koehler
Andrzeja Dobosza znają wszyscy miłośnicy kultowego filmu Rejs, gdzie zagrał pamiętnego Filozofa. Ale na koncie ma więcej ról, m.in. u Żuławskiego (Trzecia część nocy), Morgensterna (Trzeba zabić tę miłość), Łomnickiego (Poślizg), a nawet w serialu Stawiam na Tolka Banana. Od strony literackiej – że jest znakomitym felietonistą, uczniem Słonimskiego, Kołakowskiego i Kotta, kolegą po piórze (i nie tylko) Herberta, Jana Józefa Lipskiego i Giedroycia – zna go grupa mniej liczna, ale za to na wagę złota, bo oddana. Aby uzależnić się od pisarstwa Andrzeja Dobosza, celności spostrzeżeń, rzeczowości (wyrażonej np. informacjami o formacie, grubości i wadze książki), a także złośliwości, którą potrafi niuansować jak skalę szarości – potrzeba niewiele, praktycznie wystarczy przeczytać jego jeden felieton. Którykolwiek.Dobosz, z wykształcenia polonista i filozof, z życiowej konieczności kierownik literacki Ateneum, twórca indeksów książek naukowych i księgarz, publikował m.in. w „Życiu Literackim”, „Literaturze”, „Współczesności”, „Kulturze” (w latach 1974–2009 mieszkał w Paryżu), „Tygodniku Powszechnym” czy „Rzeczpospolitej”. W formie książkowej jego felietonistyczny dorobek dokumentują cztery zbiory: „Pustelnik z Krakowskiego Przedmieścia” (1993), „Generał w bibliotece” (2001), „Ogrody i śmietniki” (2008) oraz „Z różnych półek” (2014). Najnowszy tom, Dni powszednie niepospolitych ludzi i 99 innych felietonów, jest wydawnictwem jubileuszowym, które ukazuje się z okazji 85. urodzin Andrzeja Dobosza, to wybór stu najlepszych, najcenniejszych felietonów dokonany przez samego Autora. A prawdziwym crème de la crème wydawnictwa jest płyta DVD z wyborem telewizyjnych felietonów Andrzeja Dobosza z cyklów Spis treści i Z pamięci.