Wiesław Jan Wysocki Knihy

Ojciec Święty Jan Paweł II był i pozostaje duchowym przewodnikiem narodu narodu, zwornikiem tradycji i tożsamości polskiej, uosobieniem chwały i cierpienia Polaków.

...by społeczeństwo ujrzało Go i zachowało w swej pamięci jako Wodza Naczelnego Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej Polskiej. Siły te przez Niego kierowane i dowodzone, wskazały światu granice ustępstw, których - bez upodlenia - nie bacząc na ofiary, naród przekroczyć nie może. (z apelu Obywatelskiego Komitetu Pamięci o Marszałku Śmigłym-Rydzu z 1981 roku)

Bitwa pod Zadwórzem, która rozegrała się 17 sierpnia 1920 r. ponad 30 km na wschód od Lwowa, była jednym z najdramatyczniejszych starć wojny polsko- bolszewickiej. Batalion kpt. Zajączkowskiego, złożony z młodych ochotników, przede wszystkim harcerzy, został niespodziewanie zaatakowany przez bolszewicką kawalerię z 1. Armii Konnej Sieniona Budionnego. W dramatycznej walce, która gdy zabrakło Polakom amunicji toczyła się na bagnety i szable, poległo 318 młodych lwowian niemal wszyscy żołnierze polskiego batalionu. Ich walka stała się symbolem poświęcenia życia dla Ojczyzny. Bój pod Zadwórzem przeszedł do historii jako Polskie Termopile. Współczesny poeta i harcerz Andrzej Huk poświęcił mu słowa wiersza: Termopile, polskie Termopile, / Tam ofiara młodej polskiej krwi; / Pod kurhanem, we wspólnej mogile / Wolna Polska harcerzom się śni.

Rotmistrz Witold Pilecki był jednym z najdzielniejszych żołnierzy Polski Walczącej i Polskiego Państwa Podziemnego. Czynnie uczestniczył w walkach o Niepodległość ojczyzny w latach 1914-1918, a potem ofiarnie jej bronił podczas wojny z bolszewicką Rosją. Od września 1939 r. rozpoczął się nieprzerwany czas jego wojennych i konspiracyjnych zmagań. Prowadził on przez KL Auschwitz, siatkę NIE, Powstanie Warszawskie i więzienie UB na Mokotowie. Wielokrotnie ryzykował życiem. Dopisywało mu jednak żołnierskie szczęście, aż do zmierzenia się z komunistyczną rzeczywistością powojennej Polski: stał się ofiarą mordu sądowego. Postać rtm. Witolda Pileckiego, żołnierza niezłomnego, 'oddaje to, co w tradycji akowskiej jest najpiękniejsze i co chcielibyśmy - jako weterani czasu zmagań z obu totalitarnymi sąsiadami - przekazać w sztafecie pokoleń naszym następcom jako niezbywalne dziedzictwo' (Czesław Cywiński).

Jest to napisana z pasją i zarazem głęboką erudycją historia Polski, której losy tak silnie splotły sie z chrześcijaństwem. Na niespełna czterystu stronnicach autor udowadnia, że polskość stanowiła na przestrzeni dziejów na tyle atrakcyjną propozycję polityczną i kulturową, że pozwoliła jej przetrwać nawet czas państwowego niebytu. Siła Polski wywodzi się z wiary, z jej zakotwiczenia przy barce Piotrowej, i jest obowiązkiem naszego pokolenia, by nie dopuścić do skarlenia i spodlenia tego związku – pisze autor, a bp Józef Zawitkowski we wstępie wyraża nadzieję, że po tę książkę sięgnie zwłaszcza młodzież, która na zawsze już zapamięta, że Polska to nie kraj żałobników, nad którym litować się trzeba.

W sierpniu 1920 roku Armia Czerwona naciera na Warszawę, by po jej zdobyciu ponieść pochodnię rewolucji na zach�d Europy. Wojsko Polskie zażarcie broni przedpoli stolicy, by dać czas Naczelnemu Wodzowi J�zefowi Piłsudskiemu na przygotowanie kontrofensywy znad Wieprza.14 sierpnia bolszewicy przełamują obronę na południe od Wołomina i wdzierają się do wsi Oss�w. Już tylko kilkanaście kilometr�w dzieli ich od rogatek prawobrzeżnej Warszawy. Polskie dow�dztwo rzuca do walki ostatnie rezerwy - kompanie ochotnicze składające się gł�wnie z młodzieży bez doświadczenia bojowego. Za cenę ciężkich strat zatrzymują one impet wroga. Krwawy b�j o Oss�w wybucha na nowo. W walce, niosąc posługę ciężko rannemu, ginie kapelan I batalionu 236. pułku piechoty ks. Ignacy Skorupka.Na obelisku upamiętniającym bohaterskiego kapłana i obrońc�w Ossowa na tamtejszym cmentarzu wojennym wybito napis: ?14 sierpnia 1920 r. siedemkroć odpieraliśmy hordy bolszewickie i tu padliśmy u wr�t stolicy, a wr�g odstąpił...?Dziś Oss�w jest ważnym miejscem pamięci narodowej. Co roku 15 sierpnia - w święto Wojska Polskiego - odbywają się tu obchody i inscenizacje zwycięskiej bitwy warszawskiej.Na 104 kolorowych stronach, na kt�rych znalazło się ponad 100 ilustracji i map, dowiesz się, jak ocalono Warszawę w 1920 roku.

Najnowsza praca prof. Wiesława Jana Wysockiego poświęcona odzyskaniu przez Polskę niepodległości w roku 1918. W bardzo interesujący sposób przedstawia wydarzenia z przed stu lat, których ukoronowaniem była wolna Polska, na szerokim tle wydarzeń światowych. Prezentuje również i omawia mało znane informacje na temat udziału i roli Kościoła katolickiego w dziele odzyskania niepodległości. Książka zawiera bogate przypisy i rozbudowana bibliografię.

Sierpień 1920 roku. Armia Czerwona prze na Warszawę, aby zniszczyć niepodległą Polskę i ponieść płomień rewolucji bolszewickiej na Zachód. Wojsko Polskie musi obronić stolicę, aby dać czas Naczelnemu Wodzowi Józefowi Piłsudskiemu na przygotowanie kontrofensywy i zadanie wrogowi mocnego ciosu. 13 sierpnia bolszewicy przełamują polską obronę i zajmują Radzymin, skąd do Warszawy jest tylko kilkanaście kilometrów. Polskie oddziały zawzięcie kontratakują, aby zlikwidować wyłom i odzyskać tę miejscowość o bardzo istotnym znaczeniu strategicznym. To bój na śmierć i życie! Radzymin kilkakrotnie przechodzi z rąk do rąk. Wreszcie 15 sierpnia wieczorem żołnierze 30. Pułku Strzelców Kaniowskich odbierają wrogowi miasteczko mocno zniszczone w toku zażartych walk. Istotną rolę w bitwie odgrywają polskie czołgi Renault FT-17, wspierajace piechotę.

O niepodległość i granice odrodzonej w 1918 roku Rzeczypospolitej Polacy musieli walczyć nie tylko z Rosjanami, Ukraińcami czy Niemcami, ale także z Litwinami. Armia niemiecka ewakuująca się z Podlasia i Suwalszczyzny oddała w zarząd administracji litewskiej powiaty suwalski, sejneński i augustowski. Litwini nie wycofali się z tych terenów, mimo że znalazły się one po polskiej stronie wyznaczonej przez mocarstwa zachodnie linii demarkacyjnej zwanej linią Focha. 23 sierpnia 1919 r. wybuchło powstanie sejneńskie. Przeciwko regularnym wojskom litewskim wystąpili ochotnicy z Polskiej Organizacji Wojskowej. W końcowej fazie walk, które trwały do 28 lipca, peowiaków wsparł 41. pułk piechoty Wojska Polskiego. Litwini zostali wyparci z powiatu sejneńskiego, który włączono do państwa polskiego. O powstaniu sejneńskim jednym z nielicznych polskich powstań zakończonych zwycięsko pisze prof. dr hab. Wiesław Jan Wysocki, historyk z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, czołowy znawca problematyki walk niepodległościowych w latach 1918-1921. To powstanie wywarło znaczący wpływ na tożsamość mieszkańców Suwalszczyzny i pozostało w ich pamięci. Książka ma charakter popularny: napisana przystępnym językiem, bogato ilustrowana (w środku ok. 100 fotografii archiwalnych i współczesnych, reprodukcji dokumentów i map), jest skierowana przede wszystkim do młodzieży i osób zainteresowanych historią, zwłaszcza regionalną. Częścią publikacji jest opowieść o dziejach Suwalszczyzny i ziemi sejneńskiej, a także prezentacja pomników i cmentarzy związanych z wydarzeniami z sierpnia 1919 r.