Tadeusz Zieliński Poradie kníh

Publikacja przedstawia poglądy teoretyków użycia lotnictwa (prowadzenia działań powietrznych) z kluczowych państw na przestrzeni ponad 100-letniego funkcjonowania lotnictwa wojskowego. Szczególną uwagę poświęcono okresowi międzywojnia, w którym statek powietrzny (nowe narzędzie walki) po doświadczeniach z I wojny światowej, okazał się przydatny w wielu zastosowaniach militarnych, co w konsekwencji doprowadziło do powstania nowego rodzaju sił zbrojnych – sił powietrznych. Przedstawia też koncepcję użycia lotnictwa wojskowego w czasie trwania zimnej wojny, a także prezentuje współczesny, doktrynalny wymiar użycia lotnictwa wojskowego (sił powietrznych). Ta popularno-naukowa książka jest kierowana do wszystkich zainteresowanych historią wojskowości, historią użycia lotnictwa na wojnie, także do strategów i analityków wojskowych, analityków i specjalistów różnych instytucji publicznych i prywatnych.

Stwórca obdarzył człowieka wolną wolą. Niestety granica między wolnością w działaniu a zniewoleniem jest bardzo cienka. Paradoksalnie, by nie popadać w niewolę swoich uzależnień, należało by kształtować siłę swojej woli. Mówiąc krótko: siła naszej woli jest miarą naszej wolności. Tadeusz Zieliński w książce Jak hartować wolę? przywraca znaczenie tej zaniedbanej władzy, jaką jest wola, w kształtowaniu życia człowieka. Najlepszą ilustracją zawartości książki niech będą słowa samego Autora: Jest tylko jedna dziedzina, w której nasza wyjątkowość nie ma żadnej, nawet najmniejszej konkurencji. Jest nią wola, właśnie wola cudowny dar, który wraz z samopoznaniem daje nam zdolność kierowania sobą naszymi czynami i myślami. Żadne zwierzę tego daru nie ma, żadne nie zdoła opanować swojego instynktu: złości, strachu, czy reakcji na bodźce seksualne. Powód ten wystarczył, aby podjąć próbę zainteresowania Was kwestiami hartowania woli Czy wolę da się ćwiczyć tak, jak się ćwiczy mięśnie na siłowni czy podczas aerobiku? Analogia do trenowania w sporcie dotyczy przede wszystkim faktu, że w obu przypadkach bardzo ważna jest metoda treningu. Tak jak różne mięśnie udaje się wyćwiczyć stosując odpowiednie metody, tak też wzmacnianie woli można ćwiczyć na wiele sposobów w różnych sytuacjach i dziedzinach. Autor reprezentuje starsze pokolenie, dla którego kwestie kształtowania swojego charakteru były oczywiste, i z pozycji dziadkowej mądrości chce swoje doświadczenie przekazać pokoleniom kolejnym. Jednocześnie zdaje sobie sprawę, że nie będzie to łatwe, gdyż do realizacji postanowień związanych z trudnościami i przeszkodami trzeba w y s i ł k u, który jest miarą woli, silnej woli. A to przecież nie jest teraz w modzie. Żyjemy przede wszystkim w kulturze przyjemności a nie wyrzeczeń.

Historia bezzałogowych statków powietrznych sięga wstecz znacznie dalej niż idea lotu załogowego. Prekursorów tego rodzaju lotnictwa można już odnaleźć w starożytnym świecie, gdzie ówczesna wiedza pozwalała na konstruowanie zabawek związanych z lotnictwem, a które dzisiaj określilibyśmy mianem „bezzałogowe”. W dalszej kolejności rozwój lotnictwa bezzałogowego następował równolegle z lotnictwem załogowym. Począwszy od pierwszego lotu braci Wright w 1903 roku, od którego przyjmuje się umownie początek rozwoju lotnictwa, w cieniu lotnictwa załogowego systematycznie były rozwijane konstrukcje bezzałogowe, co w epoce początków lotnictwa nie było bez znaczenia, szczególnie w odniesieniu do wykonywanych prób i doświadczeń. Podobnie jak w lotnictwie załogowym główną determinantą rozwoju samolotów bezzałogowych były nowe technologie pojawiające się stopniowo i adaptowane na potrzeby lotnictwa. Przykładem może być opracowanie systemu żyroskopowego, który miał zastosowanie w lotnictwie załogowym, ale był kluczowy dla wykonywania stabilnego lotu przez bezzałogowy statek powietrzny. Jednakże najważniejszym wynalazkiem umożliwiającym wykonywanie lotów bezzałogowych pozostaje radio oraz fale radiowe pozwalające na realizację bezzałogowego lotu kontrolowanego. Był to przełom w lotnictwie bezzałogowym i początek masowego wykorzystania różnego rodzaju konstrukcji w zastosowaniach wojskowych. Należy zauważyć, że to przede wszystkim siły zbrojne poszczególnych państw przyczyniły się do rozwoju lotnictwa bezzałogowego, a dopiero w późniejszym okresie (początek lat 90.) zdano sobie sprawę, że potencjał tkwiący w bezzałogowych statkach powietrznych może być w szerokim zakresie wykorzystany w środowisku cywilnym.

Strefy zakazu lotów są częstym narzędziem wybieranym przez politycznych decydentów do rozwiązania sytuacji kryzysowej. Główne powody przemawiające za takim rozwiązaniem, to przede wszystkim możliwość prowadzenia działań bez konieczności angażowania sił lądowych (a takie decyzje często uznawane są za niepopularne) oraz potencjalnie mniejsze koszty operacji, co również jest istotnym kryterium zaangażowania. Doświadczenia trzech ostatnich dekad pokazują, że strefy zakazu stanowią pewnego rodzaju „złoty środek” potencjalnego, militarnego zaangażowania się wspólnoty międzynarodowej w działania, których celem jest ograniczenie lub całkowita eliminacja przedsięwzięć podejmowanych przez autorytarne rządy przeciwko własnym obywatelom lub innym stronom, związanych z łamaniem zasad humanitaryzmu. Są one także narzędziem odstraszania, które zastosowane we właściwy sposób może przynieść znaczące korzyści dla podmiotu interweniującego. Są one także narzędziem mało intruzywnym w porównaniu z koniecznością użycia sił na pełną skalę. Otwartym pozostaje odpowiedź na pytanie, czy spełniają one pokładane w nich nadzieje, jako instrument powstrzymywania lub zapobiegania naruszeniom praw człowieka. Ze wstępu

Wojna domowa w Libii w 2011 roku, będąca kolejnym etapem Arabskiej Wiosny odmiennie niż w pozostałych krajach Afryki Północnej wymagała interwencji społeczności międzynarodowej. Rządzący od kilkudziesięciu lat Libią pułkownik Muammar Kaddafi wystąpił zbrojnie przeciwko własnemu społeczeństwu i istniała realna groźba dużej liczby ofiar. Aby temu zapobiec Rada Bezpieczeństwa ONZ uchwaliła dwie rezolucje: nr 1970 oraz 1973 mające na celu ochronę ludności cywilnej poprzez, miedzy innymi, utworzenie strefy zakazu lotów oraz egzekwowanie embarga na dostawy uzbrojenia. Zapisy przyjęte w rezolucji nr 1973 wyraźnie wskazywały na brak możliwości podjęcia działań lądowych na terytorium Libii i jakiejkolwiek formy jej okupacji. Dlatego jedynym narzędziem zdolnych do egzekwowania postanowień rezolucji był lotnictwo.

Thaddäus Zielinski (Tadeusz Zieliński), von Mommsen und Wilamowitz hochgeschätzt, ist als Autor des epochemachenden Buches Cicero im Wandel der Jahrhunderte in Deutschland ein Klassiker der Rezeptionsforschung, durch sein Arbeiten zu Homer ein Bahnbrecher der Erzählforschung, durch seine Sophokles-Übersetzung und seine Arbeiten zum Theater ein Herold einer neuen Renaissance der Antike. Die Würdigung seiner Forschungen zur Religionsgeschichte steht noch aus. Seine vor kurzem neu entdeckte Autobiographie Mein Lebenslauf hat Zielinski auf Deutsch verfasst, zweifellos ein historisches Dokument und wohl auch eine Bereicherung der deutschen Memoirenliteratur. Hier wird erstmals der Originaltext vorgelegt, um der dokumentarischen Vollständigkeit willen verbunden mit dem ebenfalls neu entdeckten Tagebuch, das aus dem Polnischen übersetzt wurde.

Niniejsza książka ukazała się w 1927 roku, na swe wznowienie oczekując zatem blisko trzy czwarte wieku. Stanowi ona tom III, złożonego z sześciu tomów dzieła Religie świata antycznego, pisanie których rozpocząl Tadeusz Zieliński w Sankt Petersburgu podczas pierwszej, a zakończył w Bawarii podczas drugiej wojny światowej. Niniejsza książka ma być zwięzłą odpowiedzią na postawione w tytule pytanie o stosunek hellenizmu do judaizmu. Jeden z rozdziałów każdego z tomów Religii świata antycznego poświęcony jest myślicielowi najbardziej reprezentatywnemu w kontekście treści każdego z tych tomów. W Hellenizmie a judaizmie postacią taką jest Filon Judejczyk, zwany też Filonem z Aleksandrii (ok. 20 p.n.e.40 n.e.; będący pomostem intelektualnym pomiędzy cywilizacjami żydowską i helleńską.

Pojęcie nowoczesności jest wieloznaczne i zmienne - a zwłaszcza w odniesieniu do stylów w sztuce - każde pokolenie rozumie pod tym słowem coś innego. Podstawy harmoniki nowoczesnej nie są jednak pracą o stylach. Są jedynie próbą teoretycznego i syntetycznego spojrzenia na problematykę harmoniczną od chwili rozerwania przez muzykę więzów systemu tonalnego dur-moll i przewartościowania tradycyjnego podziału współbrzmień na konsonanse i dysonanse, tzn. od przełomu w muzyce u progu XX stulecia (przede wszystkim w twórczości C. Debussy`ego). (...) Od Autora

Wspólnym staraniem Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego w Warszawie i Wydawnictwa Credo w Katowicach ukazała się praca zbiorowa pt. Ewangelikalny protestantyzm w Polsce u progu XXI stulecia. Jest ona pokłosiem cieszącego się dużym zainteresowaniem sympozjum naukowego z października 2003 r. poświęconego tematowi: Ewangelikalizm polski - jaka czeka go przyszłość? Jej współautorami są pracownicy naukowi z różnych ośrodków akademickich, profesjonalnie zajmujący się tytułową tematyką. Książka ukazała się w serii Rozprawy i materiały Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego w Warszawie. Redaktorem naukowym tomu jest prof. Tadeusz J. Zieliński.