Tymczasem do walki o Wilno włączyli się 7 lipca Litwini. W tym dniu zaatakowali 1. batalion słuckiego pułku piechoty wchodzący w skład 2. DL-B. Nastąpiło to w okolicznościach, kiedy oddziały polskie uprzedzały wojska litewskie o swoim wycofywaniu się i zamiarze unikania z nimi starć zbrojnych. Na domiar złego wojska Tuchaczewskiego zyskały możliwość swobodnego przekraczania terytorium litewskiego.
Już 7 września 1939 szpice niemieckich oddział�w pancernych dotarły do stolicy Polski.Tu jednak napotkały twardy op�r i zostały odrzucone. Stopniowo Niemcy zaciekali pierścień okrążenia wok�ł Warszawy. Miasto było brutalnie bombardowane. Warszawa broniła się do 27 września.
Śmigły-Rydz należał do pierwszoplanowych osób obozu niepodległościowego, który pod przewodnictwem Józefa Piłsudskiego przygotowywał grunt do walki o wolną Polskę. Zdobył uznanie jako waleczny żołnierz i ceniony dowódca. W czasie wojny polsko-rosyjskiej 1919-1920 r. należał do najwybitniejszych dowódców liniowych Wojska Polskiego. Po przewrocie majowym 1926 r. nadal był inspektorem armii i trzymany był przez Piłsudskiego z dala od polityki. W dość tajemniczych okolicznościach po śmierci Piłsudskiego został wyznaczony na generalnego inspektora sił zbrojnych. W latach 1935-1939 marsz. Śmigły-Rydz stał się najważniejszą osobą w Polsce. Już pierwsze dni Września 1939 obnażyły błędny i zaniedbania popełnione przez Śmigłego-Rydza w okresie przygotowań do wojny. Bożyszcze tłumów stało się naraz człowiekiem o słabej psychice. Czarę goryczy przelały decyzje podjęte 17 września 1939 r., w tym najważniejsza dotycząca porzucenia walczących jeszcze wojsk, bez formalnego wyznaczenia swego następcy, i przekroczenie granicy rumuńskiej. Poniósł życiową klęskę i co więcej nie wykazał realizmu w ocenie swych dokonań. Do śmierci wierzył w możliwość odegrania jeszcze znaczącej roli politycznej w Polsce.
Obejmuje materiał dotyczący wydarzeń z lat 1815-1939. Prezentuje treści z historii powszechnej i historii Polski w przejrzysty, łatwy do przyswojenia sposób poprzez przystępny tekst, ciekawe fotografie, infografiki oraz ilustracje. Kształci umiejętności historyczne, takie jak praca z tekstem źródłowym, mapą czy danymi statystycznymi, dzięki wykorzystaniu wielu rodzajów źródeł opatrzonych zadaniami zadaniom. Rozwija zainteresowanie przedmiotem m.in. za pomocą elementu To budzi kontrowersje i propozycji dodatkowych publikacji książkowych. Ułatwia przygotowanie do sprawdzianów dzięki Podsumowaniom, Tablicom chronologicznym i Słowniczkowi. Pomaga w przygotowaniach do matury dzięki różnorodnym zadaniom i wskazówkom zamieszczonym w bloku Wiesz Umiesz Zdasz.
Polska siła zbrojna posiada ponad tysiącletnią historię. Z kolei szkolnictwo wojskowe przygotowujące kadrę dla niej liczy niespełna trzysta lat, do tego uwzględnić należy 123 lata niewoli narodowej. Było to znaczne opóźnienie wobec państw Europy Zachodniej. W pracy pokazane zostały tego przyczyny. Niniejsza publikacja podzielona została na pięć rozdziałów. W pierwszym analizie poddano funkcjonowanie tegoż szkolnictwa do odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r. Korzystniejsze warunki dla uruchamiania pewnych form szkolenia kadry dla potrzeb narodowej siły zbrojnej nastały w dekadzie poprzedzającej wybuch I wojny światowej i to tylko w Galicji. Skorzystał z tego ruch strzelecki i w mniejszej skali inne polskie stronnictwa niepodległościowe. Docenić należy wkład tej formy edukacyjnej w przygotowanie dość licznych zastępów kadry zawodowej dla odradzającego się w 1918 r. Wojska Polskiego. Podobnie odnieść się należy do szkolnictwa wojennego I wojny światowej, które także miało swój udział w przygotowywaniu kadr dla tegoż wojska.
Wilno 1919-1920 autor relacjonuje splot wypadk�w politycznych i militarnych, kt�re towarzyszyły odzyskaniu przez Polskę Wilna. Do miasta, tradycyjnej stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, rościła sobie pretensje odrodzona Litwa. Także bolszewicy chcieli je zagarnąć w dziele szerzenia misji rewolucji światowej. O pozostaniu miasta, zamieszkanego niemal wyłącznie przez ludność polską i żydowską, przy Rzeczypospolitej zadecydowało zwycięstwo Wojska Polskiego nad Armią Czerwoną.� Galicja Wschodnia 1920 Publikacja zamyka cykl trzech prac popularno-naukowych poświęconych walkom o przynależność wschodniej Małopolski i Lwowa, prowadzonych w latach 1918-1920. Przebieg wydarzeń został przedstawiony na tle zmagań toczonych na terenach Ukrainy Naddnieprzańskiej, Wołynia, Podola i wschodniej Małopolski. Autor podkreśla znaczenie, jakie odegrał Lw�w w tych dramatycznych czasach.
Śmierć generała Sikorskiego Publikacja wnuka brygadiera, kt�ry poni�sł tragiczną śmierć wraz z generałem Sikorskim, doskonale wpisuje się w zestaw książek autor�w zachodnich o historii Polski. John Whiteley był zawodowym żołnierzem. Walczył i został ranny podczas pierwszej wojny światowej. P�źniej był posłem do parlamentu z ramienia Partii Konserwatywnej. W chwili wybuchu drugiej wojny światowej w 1939 roku wr�cił do służby wojskowej. Brał udział w działaniach wojennych we Francji, walczył pod Dunkierką (odznaczony został Orderem Imperium Brytyjskiego), a następnie jako oficer dowodzący przeprowadził sw�j pułk do Indii. Przed śmiercią awansował do stopnia brygadiera. Latem 1943 roku Whiteley zdecydował, że powr�ci do świata polityki. Na początku lipca okazało się, że jest jedno wolne miejsce w samolocie lecącym z Delhi do Kairu. W Kairze zaoferowano mu miejsce na pokładzie liberatora wiozącego generała Sikorskiego, kt�ry powracał do Anglii po wizycie złożonej na Bliskim Wschodzie armii polskiej. Tematem niniejszej książki są wydarzenia, kt�re nastąpiły po wylądowaniu owego samolotu w Gibraltarze. Generał Kazimierz Sosnkowski Generał Kazimierz Sosnkowski to jedna z najwybitniejszych postaci w życiu wojskowym i politycznym II Rzeczypospolitej. Wcześniej był wsp�łtw�rcą polskiego ruchu niepodległościowego w Galicji, najbliższym wsp�łpracownikiem J�zefa Piłsudskiego. Sylwetka generała ukazana jest na wielu płaszczyznach jego działalności. Przede wszystkim był on wojskowym zajmującym w hierarchii Wojska Polskiego wysoką pozycję, m.in. ministra spraw wojskowych i inspektora armii. Był jednym z dw�ch kandydat�w na objęcie po śmierci Piłsudskiego stanowiska generalnego inspektora sił zbrojnych, ale na skutek intryg politycznych nie został na nie powołany. W czasie II wojny światowej, kiedy formowały się polskie władze na emigracji, typowany był na Prezydenta RP, lecz i tu nie do końca zrealizował swoich plan�w i marzeń.
Dzieje wojskowości polskiej dwudziestolecia międzywojennego są częstym tematem publikacji historyków. Nadal pozostaje jednak jeszcze wiele niepodjętych wątków. Do takich zaliczyć można funkcjonowanie pionu wojennego niezależnego od Ministerstwa Spraw Wojskowych, wyłączonego nawet od 1926 roku z cywilnej kontroli parlamentarnej. Jego pomysłodawcą był marszałek Piłsudski. Miał on wysoką rangę – w latach 1926–1939 najważniejszą – w strukturach centralnych wojska. Uznać jednak trzeba, że ten model funkcjonowania nie służył jego właściwemu przygotowaniu do wojny. Izolował armię od demokratycznej kontroli społecznej nad jej funkcjonowaniem. Wykorzystywał siły zbrojne do działalności politycznej, a nawet do zbrojnego wystąpienia przeciw legalnym władzom. Wydaje się, że nie powinien być wzorcem dla współcześnie przyjmowanych rozwiązań.
Bitwa o Nasielsk to najważniejsze wydarzenie w bitwie na przedpolach Warszawy powstrzymujące marsz ku Wiśle wojsk rosyjskiego Frontu Zachodniego. Bitwa ta stworzyła podstawy do uruchomienia manewru znad Wieprza, który doprowadził do diametralnego odwrócenia losów generalnej bitwy i zmusiła przeciwnika do ucieczki na wschód. Bitwa o Nasielsk, jako pole bitwy 5. Armii gen. Sikorskiego, jest niedoceniana przez polską historiografię. Milczano o niej z powodu animozji personalnych między dowódcą tej armii a marsz. Piłsudskim. Nie pozostaje więc nic innego jak uporczywie upominać się o przywracanie prawdy historycznej. Stąd apel do historyków o nieskazywanie jej na zapomnienie. Ale także apel do lokalnej społeczności o zdecydowanie większą aktywność w przywrócenie pamięci o tym wydarzeniu.
Książka poświęcona największej, a zarazem mającej decydujące znaczenie operacji wojny polsko-rosyjskiej 1919-1920 r. Stoczona w jej ramach zwycięska bitwa na przedpolach Warszawy, popularnie zwana Cudem nad Wisłą, jest zaliczana do najważniejszych starć zbrojnych w dziejach oręża polskiego. Z jednej strony zdecydowała ona o wyniku prowadzonej wojny, a z drugiej - o losach narodu, który dopiero co uwolnił się spod ponad wiekowej niewoli i stanął przed groźbą kolejnego zniewolenia oraz narzucenia siłą nie chcianego systemu społeczno - politycznego. Zarówno sama operacja, jak i wymieniona bitwa miały wymiar europejski. Ta druga może być porównywana tylko z tak sławnymi zwycięstwami oręża polskiego, jak bitwa pod Grunwaldem oraz bitwa pod Wiedniem. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że wszystkie trzy decydowały o przyszłych losach naszego kontynentu.