Zaolzie 1919 1938

Viac o knihe

Polska, odrodzona w listopadzie 1918 roku, musiała zbrojnie kształtować swoje granice, co dotyczyło także południa, gdzie toczył się spór o Śląsk Cieszyński, Spisz i Orawę z nowo powstałą Czechosłowacją. W styczniu 1919 roku armia czeska niespodziewanie zaatakowała polskie oddziały na Śląsku Cieszyńskim, jednak ofensywa została zatrzymana pod Skoczowem i Ustroniem. Ostateczne decyzje mocarstw zachodnich z lata 1920 roku ustaliły niekorzystny dla Polski przebieg granicy wzdłuż rzeki Olzy, co pogorszyło polsko-czechosłowackie relacje. W 1938 roku, podczas kryzysu sudeckiego wywołanego przez Hitlera, Polska wykorzystała sytuację do odzyskania spornych terenów. Wojsko Polskie niemal bez walki zajęło Zaolzie, Spisz i Orawę, co spotkało się z entuzjazmem społecznym, ale miało wysoką cenę. Polska stała się wspólniczką Hitlera w rozbiorze Czechosłowacji, co na długo pozostało w pamięci Czechów. To również okazało się błędem strategicznym, gdyż we wrześniu 1939 roku Wojsko Polskie musiało bronić południowej granicy przed niemieckim Wehrmachtem oraz armią słowacką. Profesor Lech Wyszczelski szczegółowo opisuje te wydarzenia, krytykując polskich przywódców.