Laches. Charmides. Lyzis wyd. 2

Viac o knihe

Platon (427-347 p.n.e.) był greckim filozofem, uczniem Sokratesa i założycielem Akademii, uznawanym za kluczową postać w historii filozofii. Napisał 35 dialogów, w tym Laches, Charmides i Lizys, które są przykładami jego wczesnej twórczości sokratycznej, koncentrującej się na kwestiach etycznych. Laches, dialog o odwadze, ma charakter majeutyczny, co oznacza, że Sokrates, podobnie jak położna, wydobywa wiedzę od rozmówcy. Stanowi wprowadzenie do grupy siedmiu dialogów granicznych, które rozwijają myśli Platona. Te dialogi, w tym Charmides, Eutyfron i Protagoras, charakteryzują się aporyczną strukturą. Charmides, dialog o umiarkowaniu, jest diegematyczny, z Sokratesem jako narratorem i uczestnikiem rozmowy. Jego centralnym zagadnieniem jest kontrowersyjna teza, że umiarkowanie to wiedza o samej sobie, a nie o czymś innym. Lizys, dialog o przyjaźni, również ma charakter diegematyczny. Sokrates pełni w nim rolę narratora i uczestnika rozmowy. Dialog ten, podobnie jak Charmides, budzi kontrowersje i jest klasyfikowany jako wczesny sokratyczny, co sprawia, że jego analiza jest przedmiotem licznych dyskusji.