Wolny strzelec

Viac o knihe

Pomysł na konkurs zrodził się z przekonania o wyjątkowej roli dramatopisarzy, którzy potrafią wykryć i rozwiązać ukryte konflikty. Niestety, pozycja zawodowa polskich autorów teatralnych jest rażąco niska w porównaniu z ich potencjałem. Dramatopisarze nie są pełnoprawnymi partnerami dla wydawców ani reżyserów, co ogranicza ich możliwości publikacji i inscenizacji. Stereotypy dotyczące dramatu jako literatury, która zyskuje wartość dopiero na scenie, sprzyjają teatrze postdramatycznemu, degradując pisarzy do roli adaptatorów. Pracują oni w niesprzyjających warunkach, a ich szanse na publikację i wystawienie sztuk są minimalne, chyba że piszą na zamówienie. W ostatnich latach niewiele współczesnych dramatów doczekało się premier, co rodzi wątpliwości co do oceny ich wartości. Klasyfikacja literatury teatralnej staje się problematyczna, a dramatem nazywa się wszystko, co służy reżyserowi. Istnieje potrzeba przywrócenia autorowi należnego miejsca w teatrze oraz zainteresowania dramatem. Wsparcie finansowe dla wybranych teatrów oraz systematyczna praca nad nowymi tekstami mogą przynieść pozytywne efekty. Pomysł na DRAMATOPISANIE już przynosi owoce w postaci wyrafinowanych i istotnych utworów, które powinny być poznane przez reżyserów, krytyków i czytelników, aby polska kultura dramatyczna mogła się odrodzić.