Z dziejów Kościoła krakowskiego w XIX i XX wieku

Viac o knihe

W połowie XVIII wieku diecezja krakowska obejmowała 53 tys. km², obecnie zajmuje jedynie 8,1 tys. km², co stanowi jedną siódmą jej dawnego terytorium. W XVIII wieku diecezja liczyła 7 archidiakonatów, a dziś pozostał tylko jeden. Liczba parafii zmniejszyła się z około tysiąca do zaledwie 44 w ciągu stu lat. Pierwszy rozdział monografii koncentruje się na zmianach granic diecezji, która w trzeciej ćwierci XIX wieku została zredukowana do wikariatu apostolskiego, a jej odnowa nastąpiła dopiero w 1880 roku. Autor bada centralne instytucje diecezjalne, takie jak kapituła katedralna, seminarium duchowne, Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego, kuria biskupia oraz Dom Księży Emerytów, analizując ich relacje w XIX i XX wieku. W monografii znajdują się także teksty dotyczące biskupów krakowskich oraz duchowieństwa w okresie międzywojennym. Opisano życie religijne, w tym Rok Święty 1826, życie liturgiczne w czasie okupacji oraz duszpasterstwo turystyczne w Tatrach od 1957 roku. Dzieje życia zakonnego obejmują powrót jezuitów do Krakowa w 1868 roku oraz początki sióstr albertynek. Monografia zawiera omówienie dekanatu żywieckiego i parafii Dzianisz, a poszczególne rozdziały tworzą mozaikę dziejów diecezji krakowskiej w minionych dwóch stuleciach.